Grzechy znajdują się na zewnątrz nas. Dlatego właśnie muszą zostać przebaczone. Wewnątrz nas natomiast kryje się coś innego, silnego i mocnego, coś, co popycha nas do popełniania grzechów. Do tego nie potrzeba nam przebaczenia. Potrzebujemy tutaj uwolnienia. Gdy tylko uwolnimy się od mocy tej rzeczy i nie będziemy mieli z nią nic wspólnego, odczujemy pokój. Rozwiązanie problemu grzechów przychodzi wraz z przebaczeniem. Natomiast problem grzechu rozwiązany zostaje wtedy, gdy przestajemy już podlegać jego mocy i nie mamy z nim nic wspólnego. Grzechy są kwestią uczynków i popełniamy je pojedynczo. Dlatego właśnie muszą zostać przebaczone. Grzech zaś znajduje się w nas i musimy się od niego uwolnić.

Dlatego Biblia nigdy nie mówi o „przebaczeniu grzechu”, lecz o „przebaczeniu grzechów”. Nie mówi też o „uwolnieniu od grzechów”. Mogę was zapewnić, że Biblia nigdy o tym nie mówi. Biblia stwierdza natomiast, że jesteśmy „uwolnieni od grzechu”, a nie od grzechów. Jedyną rzeczą, od której musimy uciec i od której musimy się uwolnić, jest to, co wabi nas i popycha do tego, abyśmy popełniali grzechy. Biblia wyraźnie odróżnia te dwie rzeczy.

Można porównać je ze sobą w następujący sposób:

Grzech według Pisma znajduje się w ciele, podczas gdy grzechy wyrażają się w naszym postępowaniu.

Grzech jest działającą w nas zasadą; jest zasadą życia, które posiadamy. Grzechy są czynami, które popełniamy, uczynkami w naszym życiu codziennym.

Grzech jest prawem w członkach. Grzechy są przewinieniami, które popełniamy, działaniami i faktycznymi uczynkami.

Grzech wiąże się z naszą istotą, grzechy — z naszymi czynami.

Grzech jest tym, czym jesteśmy, grzechy są tym, co robimy.

Grzech mieści się w sferze życia, grzechy — w sferze sumienia.

Grzech związany jest z mocą życia, które posiadamy, grzechy wiążą się z mocą sumienia. Grzech rządzi człowiekiem w jego naturalnym życiu, natomiast grzechy, popełniane na zewnątrz, potępiają człowieka w jego sumieniu.

Grzech jest pewną całością, grzechy są wieloma odrębnymi jednostkami.

Grzech znajduje się wewnątrz człowieka, grzechy są przed Bogiem.

Grzech wymaga uwolnienia, grzechy — uzyskania przebaczenia.

Grzech wiąże się z uświęceniem, grzechy — z usprawiedliwieniem.

Grzech jest czymś, co trzeba przezwyciężać, grzechy niepokoją nas w sercu.

Grzech leży w ludzkiej naturze, grzechy wyrażają się w ludzkim postępowaniu.

Mówiąc obrazowo, grzech jest jak drzewo, a grzechy jak owoce tego drzewa.