Niektóre zasady dotyczące Bożych faktów

Z tego, co zobaczyliśmy w poprzednich przykładach, obowiązują tu następujące zasady: (1) Musimy odkryć, co jest Bożym faktem. Do tego niezbędne jest objawienie od Ducha Świętego. (2) Z chwilą, gdy zobaczymy, co jest Bożym faktem, musimy trzymać się Słowa Bożego i wierzyć, że jest właśnie tak, jak ono mówi. Musimy wierzyć, że jesteśmy tacy, jak mówi o tym Boży fakt. (3) Musimy z jednej strony chwalić Boga za to, że jesteśmy właśnie tacy, z drugiej zaś odpowiednio postępować i przejawiać to, że tacy jesteśmy. (4) Ilekroć przychodzi na nas pokusa lub próba, musimy wierzyć w to, że na Bożym Słowie i Bożym fakcie możemy polegać bardziej, niż na swoich uczuciach. Wystarczy tylko w pełni uwierzyć Słowu Bożemu. Wtedy to Bóg będzie odpowiedzialny za to, by dać nam doświadczenie. Jeśli najpierw będziemy zwracali uwagę na doświadczenie, poniesiemy fiasko i nie będziemy mieli w ogóle doświadczenia. Naszym obowiązkiem jest wierzyć Bożym faktom. Zadaniem Boga jest udzielić nam doświadczenia. Jeśli będziemy wierzyli Bożemu faktowi, nasze życie duchowe będzie codziennie wzrastało. (5) Fakt wymaga od nas wiary, gdyż wiara stanowi jedyny sposób, w jaki fakt może urzeczywistnić się w naszym doświadczeniu. Boży fakt znajduje się w Chrystusie. Dlatego musimy być w Chrystusie, by korzystać z faktu, którego Bóg w Nim dokonał. Gdy będziemy złączeni z Chrystusem, wówczas doświadczymy faktu, jakiego Bóg w Nim dokonał. Pamiętajmy, że kiedy zostaliśmy zbawieni, zostaliśmy połączeni z Chrystusem i umieszczeni w Nim (1 Kor 1,30; Ga 3,27; Rz 6,3). Wielu jednak, choć nadal znajduje się w Chrystusie, nie trwa w Nim. Ponieważ nie stoją oni przez wiarę na pozycji, jaką Bóg dał im w Chrystusie, Boży fakt nie odnosi na nich żadnego skutku. Dlatego, mimo iż już jesteśmy w Chrystusie, musimy także w Nim trwać. W ten sposób Boży fakt stanie się naszym doświadczeniem i będzie się przez nas przejawiał.

Potrzeba ujrzenia

Często powtarzaliśmy, że Boży fakt to coś, co już się dokonało i że nie ma potrzeby prosić Boga, by coś w tej sprawie czynił. Jeśli jednak nie zobaczyliśmy, że dana rzecz jest Bożym faktem, musimy prosić Boga, by dał nam objawienie i oświecił nas, abyśmy to ujrzeli. To duch mądrości i objawienia sprawi, że poznamy to (Ef 1,17-18). Możemy prosić o takiego ducha. Prosimy tak naprawdę o wizję. Nie prosimy o to, by Bóg jeszcze raz danej rzeczy dokonał, tylko o to, aby pokazał nam, że już jej dokonał. Musimy zrozumieć tę różnicę.

Oto dalsze przykłady służące wyjaśnieniu tej kwestii.

(1) Pewna siostra, zanim ujrzała fakt, że jest w Chrystusie, myślała, że musi sama podejmować wysiłki, by wprowadzić siebie w Chrystusa. Nie wiedziała jednak, jak to zrobić. Pewnego dnia, gdy usłyszała słowo: „Z Niego bowiem jesteście w Chrystusie Jezusie” (1 Kor 1,30), ujrzała w swoim wnętrzu, że Bóg już umieścił ją w Chrystusie i nie musi sama tam siebie wprowadzać.