C. Bóg jest Duchem, aby człowiek kontaktował się z Nim i przyjmował Go

Bóg jest Duchem, aby człowiek kontaktował się z Nim i przyjmował Go do swego wnętrza. Człowiek ma w tym celu ducha, dzięki któremu on i Bóg mogą trwać w organicznym związku (J 4,24; 1 J 4,13; 2 Tm 4,22a; 1 Kor 6,17). Gdyby Bóg nie był Duchem, nie mógłby się z nami kontaktować, a my nie moglibyśmy nawiązać z Nim kontaktu. Bóg Ojciec jest źródłem, Bóg Syn jest kanałem, zaś Bóg Duch jest przepływem dosięgającym nas (2 Kor 13,13). Tak więc Duch to dosięganie człowieka przez Boską Trójcę. Bóg dosięga nas w Synu jako Duch. List do Efezjan 2,18 mówi: „Bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca”. Duch to przystęp, dzięki któremu możemy kontaktować się z Bogiem, przyjmować Go i zawierać.

Służy to temu, byśmy mogli trwać w organicznym związku z Bogiem. Nasz związek z Bogiem nie przypomina dzisiejszych związków zawodowych. Związki takie powstają na drodze organizacji i współistnienia, natomiast nasz związek z Bogiem ma charakter organiczny. Jest to nie tylko związek współistnienia, lecz również współzamieszkiwania. Dzisiaj współzamieszkujemy z Bogiem. On żyje w nas, a my w Nim. W piętnastym rozdziale Ewangelii Jana Pan powiedział: „Trwajcie we Mnie, a Ja w was” (w. 4a). Pierwszy List Jana 4,15 i 16 mówi o Bogu, który trwa w nas i o naszym trwaniu w Nim. Jest to wzajemne trwanie, współzamieszkiwanie. Możemy trwać organicznie w tym związku z Bogiem, dopiero gdy doświadczymy odrodzenia i przyjmiemy do swego wnętrza Boga jako nasze życie i naturę. Związek ten jest współzamieszkiwaniem, wzajemnym trwaniem. Oto objawienie Biblii dotyczące Boga i człowieka. Wszyscy musimy poznać Go i siebie samych do takiego właśnie stopnia.

Witness Lee, Duch z naszym duchem, rozdz. 1.

© 2000 Living Stream Ministry