Znaczenie słowa „duch” w Biblii oraz podstawowe objawienie dotyczące Boga i człowieka w Piśmie Świętym

W tym cyklu poselstw w dalszym ciągu zajmujemy się ogólnym tematem życia chrześcijańskiego. Aby doświadczać tego życia, z pewnością musimy znać Boga, Pana, Chrystusa jako Ducha. Musimy także wiedzieć, że aby radować się tym Duchem, mamy w sobie naszego ducha.

Od młodości kochałem Biblię i studiowałem ją przez lata. Odkryłem, że Biblię można studiować na dwa sposoby. Pierwszy to studiowanie jej według litery, a drugi to studiowanie jej w Duchu. Paweł powiedział: „Litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia” (2 Kor 3,6). Chcemy poznać słowo Pańskie nie tylko przy pomocy litery, lecz także przy pomocy Ducha. Jedynym autorem Biblii jest Duch (2 P 1,21; 2 Sm 23,2). Przez lata wygłosiliśmy wiele poselstw na temat Ducha, który jest zwieńczeniem Trój-Jedynego Boga. Teraz jednak ponownie mamy ciężar, by przedstawić życie chrześcijańskie od jego podstaw, a podstawą tą jest właśnie Duch z naszym duchem.

Tematem ogólnym tego cyklu poselstw nie jest „Duch i nasz duch”, lecz „Duch z naszym duchem”. Nie używamy tu spójnika „i”, lecz przyimka „z”. List do Rzymian 8,16 mówi: „Sam Duch świadczy z duchem naszym”. „Z” jest przyimkiem i występuje z narzędnikiem. Jeżeli powiemy: Duch i nasz duch, jest to podmiot złożony. Nasz duch nie jest podmiotem i nie powinien nim być. Jest „pomocnikiem”. Jeśli wykonuję coś z tobą, nie jesteś podmiotem, lecz narzędnikiem. Jesteś moim pomocnikiem. Nasz duch nie jest podmiotem. Podmiotem musi być Duch.

I. Znaczenie słowa „duch” w Biblii

A. Hebrajskim odpowiednikiem słowa „duch” jest ruah, oznaczające Ducha, oddech (tchnienie) lub wiatr

W Księdze Ezechiela, rozdziale 37 hebrajskiego słowa ruah używa się w odniesieniu do Ducha (w. 1), oddechu (w. 5) i wiatru (w. 9). Sposób, w jaki tłumaczy się ruah, zależy od kontekstu zdania lub ustępu.

B. Greckim odpowiednikiem słowa „duch” jest pneuma, oznaczające Ducha, oddech (tchnienie) lub wiatr

W Nowym Testamencie greckie słowo pneuma można przetłumaczyć jako Duch (J 3,5-6), oddech (tchnienie) (Obj 11,11) lub wiatr (J 3,8). Wiemy, że pneuma to wiatr w Ewangelii Jana 3,8, ponieważ „wiatr wieje”. Księga Objawienia 11,11 również posługuje się słowem pneuma, mówiąc o zmartwychwstaniu dwóch zabitych świadków. Mówi ona: „oddech (pneuma) życia z Boga w nich wstąpił”. Niektórzy tłumaczą to wyrażenie jako „Duch życia”. Drugi List do Tesaloniczan 2,8 mówi, że Pan zgładzi Antychrysta, niegodziwca, „oddechem swoich ust”. Słowo „oddech” tutaj to również greckie słowo pneuma.