Poniższy tekst pochodzi z książki pt. Duch z naszym duchem.
Znaczenie słowa „duch” w Biblii oraz podstawowe objawienie dotyczące Boga i człowieka w Piśmie Świętym
Wersety biblijne: Ez 37,1.5.9; J 3,5-6; Obj 11,11; 15,26; 10,30; 8,29.16b; 16,32b; Dz 10,38; Łk 4,1a.18a; Rdz 2,7; Prz 20,27; Za 12,1; Iz 42,5; Hi 32,8; Hbr 4,12; 1 Tes 5,23a; J 4,24; 1 J 4,13; 2 Tm 4,22a; 1 Kor 6,17.
Konspekt
Uwaga: Tematem ogólnym nie jest „Duch i nasz duch”, lecz „Duch z naszym duchem”.
I. Znaczenie słowa „duch” w Biblii:
A. Hebrajskim odpowiednikiem słowa „duch” jest ruah, oznaczające:
1. Ducha — Ez 37,1.
2. Oddech (tchnienie) — Ez 37,5.
3. Wiatr — Ez 37,9.
B. Greckim odpowiednikiem słowa „duch” jest pneuma, oznaczające:
1. Ducha — J 3,5-6.
2. Oddech (tchnienie) — Obj 11,11.
3. Wiatr — J 3,8.
II. Podstawowe objawienie dotyczące Boga i człowieka w Piśmie Świętym:
A. Dotyczące Boga:
1. „Bóg jest Duchem” oznacza Bożą esencję, substancję — J 4,24.
2. „Duch Boży” oznacza, że Duch jest Bogiem — Rdz 1,2b.
3. „Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” oznacza Boską Trójcę i wskazuje na to, że Bóg jest trójjedyny — Mt 28,19b:
a. Trzej w Boskiej Trójcy współistnieją i współzamieszkują w sobie jako jeden Bóg — J 14,10-11.26; 15,26; 10,30.
b. Są Oni różni, lecz nie oddzielni — J 8,29.16b; 16,32b; Dz 10,38; Łk 4,1a.18a.
B. Dotyczące człowieka:
1. Człowiek jest stworzony przez Boga jako istota trójczęściowa — Rdz 2,7:
a. Z ciałem ukształtowanym z prochu ziemi jako jego zewnętrzną powłoką.
b. Z duchem powstałym z Bożego tchnienia (to samo hebrajskie słowo „tchnienie” w Księdze Rodzaju 2,7 tłumaczone jest jako „duch” w Księdze Przypowieści 20,27) jako najgłębszym organem człowieka.
c. Z duszą powstałą w wyniku tchnięcia Bożego tchnienia w nozdrza ciała ukształtowanego z prochu jako wewnętrzną istotą człowieka (osoby).
2. Bóg stworzył ducha człowieka ze szczególnym zamysłem, aby wypełnić zamiar, jaki miał, stwarzając niebiosa i ziemię — Za 12,1; Iz 42,5; Hi 32,8.
3. Duch człowieka różni się od jego duszy — Hbr 4,12; 1 Tes 5,23a.
C. Bóg jest Duchem, aby człowiek kontaktował się z Nim i przyjmował Go do swego wnętrza, a człowiek ma ducha po to, by kontaktować się z Bogiem i zawierać Go, dzięki czemu Bóg i człowiek mogą trwać w organicznym związku — J 4,24; 1 J 4,13; 2 Tm 4,22a; 1 Kor 6,17.