Cztery

Dlaczego Abraham, Izaak i Jakub zajmują w Biblii tak wyjątkowe miejsce? Ponieważ Bóg pragnie wybrać garstkę ludzi, którzy zgromadzą się pod Jego imieniem, i uczynić ich Swoim ludem. Począwszy od Abrahama, Bóg zaczął zdobywać sobie lud. Rozpoczął od Abrahama i wykonał w nim coś, mając na celu ukazanie nam niezbędnego doświadczenia, przez które przejść musi Boży lud. Wszyscy Boży ludzie muszą przejść przez te same doświadczenia. Bóg wykonał najpierw coś w Abrahamie, dając mu pewne szczególne doświadczenia, i poprzez niego przekazał te doświadczenia całemu Swemu ludowi. Naród Izraela opiera się na Abrahamie, Izaaku i Jakubie. Dlatego Bóg pracował nie tylko w Abrahamie, lecz również w Izaaku, dając mu pewne szczególne doświadczenia, i poprzez niego przekazał te doświadczenia całemu Swemu ludowi. W identyczny sposób Bóg wykonał pewną pracę w Jakubie, dając mu pewne doświadczenia, i poprzez niego przekazał te doświadczenia całemu Swojemu ludowi. Lekcje, których udzielił Bóg tym trzem mężom oraz doświadczenia, przez które oni przeszli, osiągnęły swą kulminację w Bożym ludzie. W sumie wszystkie doświadczenia Abrahama, Izaaka i Jakuba są doświadczeniami, które powinien mieć cały Boży lud. Osiągnięcia tych trzech winny się stać osiągnięciami całego ludu Bożego. Jeśli będziemy mieli jedynie doświadczenie Abrahama, nie wystarczy to, by uczynić nas Bożym ludem. Podobnie nie wystarczy, by uczynić nas Bożym ludem, jeśli będziemy mieli jedynie doświadczenie Izaaka czy Jakuba. Musimy mieć osiągnięcia Abrahama wraz z osiągnięciami Izaaka i Jakuba, zanim będziemy mogli być ludem Boga.

Bóg powiedział Izaakowi: „Jestem Bogiem twego ojca Abrahama… jestem z tobą, i będę ci błogosławił, i pomnożę twoje nasienie przez wzgląd na sługę Mojego Abrahama” (Rdz 26,24). Do Jakuba rzekł: „Ja jestem Panem, Bogiem ojca twego Abrahama i Bogiem Izaaka. Ziemię, na której leżysz, dam tobie i twojemu nasieniu” (28,13). Powiedział również Izraelitom: „Wprowadzę was do ziemi, którą obiecałem dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, i dam ją wam jako dziedzictwo” (Wj 6,8). Pokazuje to nam, że Izraelici objęli dziedzictwo trzech mężów: Abrahama, Izaaka i Jakuba. Nie mieli własnego dziedzictwa. Przeciwnie, przejęli dziedzictwo trzech mężów: Abrahama, Izaaka i Jakuba. Każdy z nich trzech zajmuje przed Bogiem szczególną pozycję. Ich odmienne duchowe doświadczenia symbolizują trzy różne rodzaje duchowych zasad. Innymi słowy, wszyscy Boży ludzie powinni mieć w sobie pierwiastek Abrahama, pierwiastek Izaaka i pierwiastek Jakuba. Bez tych pierwiastków nie możemy się stać Bożym ludem. Lud Boga musi mieć pierwiastek Abrahama, Izaaka i Jakuba. Wszyscy prawdziwi Izraelici i wszyscy prawdziwi Boży ludzie muszą powiedzieć, że Abraham, Izaak i Jakub to ich przodkowie. Nie wystarczy stwierdzić, że naszym przodkiem jest sam Abraham, ponieważ Izmael i jego potomkowie również mogą powiedzieć, że ich przodkiem jest Abraham. Podobnie nie wystarczy powiedzieć, że nasi przodkowie to Abraham i Izaak, ponieważ Ezaw i jego potomkowie także mogliby powiedzieć to samo. Boży ludzie muszą powiedzieć, że ich przodkowie to Abraham, Izaak i Jakub. Osoba Jakuba jest tu absolutnie nieodzowna. Musimy mieć wszystkich trzech w komplecie, zanim będziemy mogli rzeczywiście być Bożym ludem.