Poniższy tekst pochodzi z książki pt. Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba.
Wprowadzenie
Wersety biblijne: Wj 3,6.15-16; Mt 22,31-32.
Jeden
Pierwszy List do Koryntian 10,11 mówi: „To zaś przydarzyło im się jako przykład…” Biblia przedstawia dzieje Izraela jako przykład dla nas. Służy to naszemu zbudowaniu. Chociaż zachodzi zewnętrzna różnica pomiędzy działaniem Boga w Starym Testamencie a Jego pracą w Nowym Testamencie, zasady w obu przypadkach są identyczne. Zasada Bożego działania dziś jest taka sama, jak była w przeszłości.
Bóg wybrał Izraelitów, by byli Jego ludem, i wybrał też ludzi spośród pogan, by stanowili Jego lud (Dz 15,14). Biblia mówi, że jesteśmy współobywatelami i członkami Bożego domostwa (Ef 2,19). Mówi również, że jesteśmy prawdziwymi Żydami (Rz 2,29). Dzieje Izraelitów zatem są dla nas wzorem. W książce tej przyjrzymy się, w jaki sposób Bóg postępuje ze Swoim ludem. Innymi słowy, w jaki sposób Bóg buduje Swój lud. Mówiąc jeszcze inaczej, książka ta pokaże nam, jakie doświadczenie musimy zdobyć, zanim będziemy mogli stać się Bożym ludem. Omówimy to zagadnienie, rozważając dzieje Abrahama, Izaaka i Jakuba, ponieważ każda z tych trzech postaci zajmuje w Biblii szczególne miejsce.
Dwa
Biblia pokazuje nam, że Boży lud miał dwa początki. Pierwszy odnosił się do Abrahama, ponieważ to jego dotyczył Boży wybór i powołanie. Drugi początek wiązał się z narodem Izraela. Bóg powiedział Izraelitom, że będą ludem dla Niego pośród wszystkich narodów. Mieli oni być królestwem kapłanów i świętym narodem (Wj 19,5-6). Abraham więc był konkretnym początkiem dla Bożego ludu, podobnie jak naród Izraela. Pomiędzy tymi dwoma początkami Bóg zdobył trzy osoby: Abrahama, Izaaka i Jakuba. Najpierw był Abraham, potem Izaak, następnie Jakub, a na końcu naród Izraela. Od tego momentu naród izraelski stał się ludem Bożym i Bóg miał lud na własność. Możemy zatem powiedzieć, że Abraham, Izaak i Jakub stanowią fundamenty narodu Izraela. Bez Abrahama, Izaaka i Jakuba nie byłoby narodu Izraela ani ludu Bożego. Lud Boga stał się Jego ludem dzięki doświadczeniom Abrahama, Izaaka i Jakuba.
Trzy
To ciekawe, że Bóg powiedział: „Jestem… Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba” (Wj 3,6). Wyrzekł te słowa w Starym Testamencie, a Pan Jezus zacytował je w Nowym Testamencie. Zdanie: „Jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba” przytaczają Ewangelie: Mateusza, Marka i Łukasza (Mt 22,32; Mk 12,26; Łk 20,37). Pan Jezus ponadto powiedział, że ujrzymy „Abrahama, Izaaka i Jakuba… w królestwie Bożym” (Łk 13,28) oraz że „wielu przyjdzie ze wschodu i z zachodu, i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebios” (Mt 8,11). Pan Jezus nie wymienia tutaj żadnych innych imion — tylko Abrahama, Izaaka i Jakuba. Pokazuje to, że Abraham, Izaak i Jakub zajmują w Biblii szczególne miejsce.