Może zapytasz: a Noe? Czy on niczego nie uczynił? Owszem, Noe wykonał pewną pracę, lecz nie zrobił tego ani według siebie, ani dla samego siebie. Robił on wszystko zgodnie z Bożym objawieniem i dla Bożego celu. Przechodzimy do Abrahama, Izaaka, Jakuba i Józefa. Trudno nam zobaczyć, że Abraham uczynił coś dobrego; podobnie z Izaakiem i Jakubem. Na pozór syn Jakuba, Józef, coś zrobił, ale jeśli zapoznamy się z relacją biblijną, zrozumiemy, że dzieło Józefa było w istocie królewską częścią życia Jakuba. Józef królował – był królem.

Ściśle rzecz biorąc, Księga Rodzaju nie jest ani księgą stworzenia, ani księgą życiorysów. To księga życia. Bóg za pomocą zapisu na temat stworzenia pokazuje nam kwestię życia. Za pośrednictwem biografii ośmiu mężów zaś ukazuje nam, jak bardzo potrzebuje życia, by wypełnić swój cel. W księdze tej ostatnie życie to życie Jakuba, kogoś, kto w końcu nazwany został Izraelem, Bożym księciem. Oto zamysł Boga: mieć Izraela. Wszyscy musimy zostać doprowadzeni do miejsca, gdzie Bóg będzie mógł uznać nas za swojego Izraela. To w zupełności kwestia życia. Tak więc Księga Rodzaju koncentruje się na życiu, a życiem tym jest Chrystus.

III. Treść

Przechodzimy teraz do treści Księgi Rodzaju.

A. Boże pragnienie i zamysł – 1,1—2,3

Boże stworzenie nie tylko wypełnia Jego pragnienie i realizuje Jego zamysł, lecz także objawia Jego pragnienie we wszechświecie oraz przejawia Jego zamysł w wieczności. Wszystko, co wykonujemy, wyraża nasze pragnienie. Choć może nie mówimy wiele, przedmiot, który wykonujemy, przejawia nasz zamysł. Kiedy Bóg stwarzał niebiosa, ziemię wraz z mnóstwem rzeczy, a na koniec człowieka na własny obraz, wyposażonego w Jego władzę nad wszelkim stworzeniem, z pewnością nosił w sobie pewien zamysł. Dzięki dziełu stworzenia widzimy, że Bóg miał pragnienie oraz zamysł.

1. Pierwotne Boże stworzenie – 1,1

a. Motyw

W świetle Listu do Efezjan 1,5.9 motywem, którym kierował się Bóg, dokonując pierwotnego dzieła stworzenia, było Jego pragnienie i upodobanie. Bóg dokonał pierwotnego dzieła stworzenia, by spełnić swe pragnienie i zaspokoić własne upodobanie. Pragnął i chciał stworzyć; uczynił to zatem, by zadowolić samego siebie.

b. Zamysł

Na zamysł, jaki miał Bóg, dokonując dzieła stworzenia, składają się dwa aspekty. Po pierwsze, Bóg zamyślił otoczyć chwałą swojego Syna (Kol 1,15-19). Mimo iż w pierwszych dwóch rozdziałach Księgi Rodzaju nie znajdujemy wyrażenia „Syn Boży” ani imienia „Chrystus”, z Listu do Rzymian 5,14 dowiadujemy się, że Adam był figurą, obrazem, Chrystusa. Adam, stworzony na obraz Boga, był typem Chrystusa. Widzimy w nim coś z Chrystusa. Gdy Bóg dokonywał dzieła stworzenia, przyświecał Mu zamysł, by otoczyć chwałą swojego Syna, Jezusa Chrystusa.