e. Przebieg

Księga Hioba 38,4-7 objawia przebieg Bożego stworzenia. Niebiosa wraz ze wszystkimi zastępami i aniołami w nich zamieszkującymi zostały stworzone najpierw. Następnie stworzona została ziemia, prawdopodobnie wraz z różnymi żywymi istotami. Mówię „prawdopodobnie”, ponieważ nie ma o tym wyraźnej wzmianki. Czytając niektóre fragmenty Słowa, nasuwa się taki wniosek. Księga Hioba 38,4-7 stwierdza, że kiedy Bóg założył fundament ziemi, gwiazdy oraz aniołowie (synowie Boży) już istnieli. Dowodzi to, że niebiosa wraz ze wszystkimi gwiazdami i aniołami stworzone zostały najpierw, a dopiero potem powstała ziemia.

1) Na początku

Przechodzimy teraz do pierwszego wersetu rozdziału pierwszego: „Na początku…”. W Biblii wyrażenie „na początku” występuje na dwa sposoby: po raz pierwszy w Księdze Rodzaju 1,1, a po raz drugi w Ewangelii Jana 1,1. Początek, o którym mowa w Ewangelii Jana 1,1, miał miejsce wcześniej niż początek wymieniony w Księdze Rodzaju. Początek w Ewangelii Jana był początkiem w wieczności, początkiem bez początku. Początek objawiony w pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju był początkiem czasu, który rozpoczął się od Bożego stworzenia. Jan mówi o wieczności, natomiast Księga Rodzaju – o czasie.

2) Bóg stworzył

Na tym początku Bóg stworzył. To bardzo ciekawe, że w zdaniu tym podmiot „Bóg” występuje w liczbie mnogiej, natomiast orzeczenie „stworzył” w liczbie pojedynczej. Czy znaczy to, że jest kilku Bogów? Z pewnością mamy tu nasienie prawdy o Trójcy. Bóg jest jeden, lecz jest trójjedyny. W tym samym rozdziale (w. 26) mówi o sobie „my”: „U c z y ń m y człowieka”. Bóg jest jeden, lecz zaimek używany w odniesieniu do Jego osoby to „my”. Nie jesteśmy w stanie tego wyjaśnić. Bóg jest jeden, lecz jest trójjedyny. Trójjedyny Bóg wkroczył, by dokonać dzieła stworzenia.

W pierwszych dwóch rozdziałach Księgi Rodzaju w odniesieniu do Bożego dzieła stworzenia i powtórnego stworzenia używane są trzy różne czasowniki: „stworzył”, „uczynił” i „ukształtował”. Stworzyć znaczy sprawić, by coś zaistniało z niczego. Tylko Bóg może stworzyć. My nie jesteśmy w stanie tego dokonać. Możemy tylko uczynić. Uczynić znaczy wziąć coś, co już istnieje, a następnie wytworzyć z tego coś innego. Pierwszego dnia Bóg nie stworzył światła ani trzeciego dnia nie stworzył ziemi, ponieważ światło już istniało, a ziemia była pogrzebana pod głębinami wód. Pierwszego dnia Bóg nie stworzył, tylko nakazał. Powiedział: „Niech się stanie światło” – i pojawiło się światło. Trzeciego dnia nakazał lądowi, by wynurzył się z wód śmierci. Nie był to akt stworzenia, lecz uczynienia. Następnie Bóg uczynił człowiekowi fizyczne ciało. Czynność ta była ukształtowaniem. Bóg u k s z t a ł t o w a ł człowieka z prochu.

W wersecie pierwszym mowa jest o Bożym dziele stworzenia, a od wersetu trzeciego rozpoczyna się relacja na temat Bożego dzieła ponownego stwarzania. Nie czytamy tam, że Bóg uczynił niebiosa czy też ukształtował ziemię. Mowa tam o tym, że Bóg stworzył niebiosa i ziemię.