Przykład trzeci

Kościół to jeszcze ciekawszy temat. Niektórzy ludzie, mówiąc o kościele, próbują określić różnicę pomiędzy prawdziwym a fałszywym kościołem. Pan jednak powiedział Piotrowi: „A Ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr, i na tej skale zbuduję kościół Mój, a bramy piekła nie przemogą go. I dam ci klucze królestwa niebios; i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie” (Mt 16,18-19). Oto czym według Pana jest kościół. Według Pana kościół jest zawsze rzeczywisty; nie istnieje nic, co nazywa się fałszywym kościołem. Prawda ta odnosi się nie tylko do kościoła powszechnego, lecz również — jeszcze bardziej — do kościołów miejscowych. Mówi On: „Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskałeś swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, powiedz kościołowi! A jeśli nawet kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik! Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (18,15-18). W pojęciu Pana, jeśli kościół powie, że brat postępuje właściwie, znaczy to, że postępuje właściwie, jeśli natomiast kościół twierdzi, że brat postępuje źle, znaczy to, że postępuje źle. Gdy to czytamy, łatwo nasuwa się pytanie: a co, jeśli osąd kościoła jest mylny? Kiedy jednak Pan wypowiadał te słowa, miał na myśli rzeczywisty kościół. Jeżeli osąd jest niewłaściwy, nie może pochodzić z rzeczywistości ani od Ducha Świętego, lecz pochodzi od człowieka. Według Pana kościół jest rzeczywistością. Pan nie zajmuje się niczym, co nie jest rzeczywiste.

Mówiąc w swych Listach o kościele, Paweł mówił o nim jako powołanym, świętym i domu Bożym (Rz 1,7; 1 Kor 1,2; Ef 2,22). Apostoł Jan wyrażał się o kościele podobnie jak Paweł. Siedem kościołów w Azji miało wiele słabych stron, jednak Jan wciąż nazywał je kościołami. Pan Jezus także powiedział: „A siedem świeczników — to jest siedem kościołów” (Obj 1,4.20).

W oczach apostołów siedem świeczników to siedem kościołów, ponieważ kościół jest rzeczywisty. W oczach apostołów nie istniało coś takiego jak fałszywy kościół, ponieważ kościół jest rzeczywisty. Nie znaczy to, że na świecie w ogóle nie ma fałszywych kościołów. Nie znaczy to, że ci, którzy nie znają rzeczywistości kościoła, z pewnością zobaczą coś złego. Ci, którzy patrzą na kościół od zewnątrz, powiedzą, że istnieje jedynie rzeczywisty kościół. Ci zaś, którzy patrzą na kościół w sposób racjonalny, będą twierdzić, że istnieją kościoły prawdziwe i fałszywe. Natomiast w oczach tych, którzy dotknęli duchowej rzeczywistości, kościół jest duchowy i wszelkie inne kwestie są bezpodstawne.

Chciałbym powiedzieć o czymś, co wiąże się z praktykowaniem życia Ciała. Życie w Ciele nie polega na postępowaniu w określony sposób. Kiedy ktoś dotyka duchowej rzeczywistości, dotyka kościoła i przestaje postępować w sposób niezależny, a zaczyna poruszać się wraz z Ciałem. Załóżmy, że stoisz przed wykonaniem pewnego zadania. Praktykowanie życia Ciała nie oznacza, że masz zwrócić się do wszystkich braci i sióstr z propozycją omówienia tego zadania i przejść przez pewną procedurę. Nie. Chodzi tu o to, byś spędził czas w społeczności z braćmi i siostrami (niezależnie od ich liczby) i byście razem dotknęli rzeczywistości, jaką jest życie Ciała. Jeżeli nie dotknęliście rzeczywistości, wówczas nawet jeśli całe zgromadzenie wyraża jednomyślnie zgodę, będą to jedynie ziemskie opinie, a nie życie Ciała. Jedynie ci, którzy dotknęli duchowej rzeczywistości, są w stanie prowadzić życie Ciała. Piętnasty rozdział Dziejów Apostolskich pokazuje nam, na czym polega życie Ciała. Zgromadzono się tam, by omówić sprawę obrzezania dla pogan. W końcu Jakub podjął decyzję, która pochodziła od Ducha Świętego. W ich liście znajdujemy słowa: „Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my” (w. 28). Decyzja pochodziła od Ducha Świętego. Pochodziła z duchowej rzeczywistości. Chociaż słowa napisał Jakub, „apostołowie i starsi wraz z całym kościołem” (w. 22) mogli powiedzieć na to „amen” i zaniechać dalszego zajmowania się tym tematem. Na tym polega życie Ciała. Warunkiem prowadzenia takiego życia jest dotknięcie rzeczywistości w Duchu Świętym. Poprawne procedury nie dają życia Ciała. Aby go zakosztować, trzeba dotknąć rzeczywistości.