Poniższy tekst pochodzi z książki pt. Duch Święty i rzeczywistość.

Duch Święty i rzeczywistość

Wersety biblijne: J 4,24; 16,13; 1 J 5,65.

Boże dzieci muszą zdawać sobie sprawę z tego, że z Bożej perspektywy każda duchowa sprawa i rzecz ma swoją rzeczywistość. Stykając się jedynie z zewnętrznym wyglądem danej rzeczy, a pomijając głębię, dotykamy czegoś, co nie przedstawia duchowej wartości. Jaka jest rzeczywistość tego, co duchowe? Rzeczywistość tego, co duchowe jest duchowa, nie fizyczna. Chociaż trzeba ją wyrażać przy pomocy słów, same słowa nie stanowią rzeczywistości. Mimo iż duchowa rzeczywistość znajduje wyraz w naszym codziennym życiu, legalistyczne obrzędy nie są rzeczywistością. Choć duchowa rzeczywistość wyraża się w naszym postępowaniu, ludzkie zachowanie nie jest rzeczywistością.

Czym jest duchowa rzeczywistość?

Czym zatem jest duchowa rzeczywistość? Pan powiedział: „Bóg jest Duchem, a ci, którzy Mu cześć oddają, winni Mu ją oddawać w duchu i w prawdzie” (J 4,24). Słowo „prawda” można przetłumaczyć jako „rzeczywistość”. Pan również powiedział: „Gdy zaś przyjdzie On, Duch rzeczywistości, wprowadzi was we wszelką rzeczywistość” (16,13). Pierwszy List Jana 5,6 oznajmia: „Duch daje świadectwo, bo Duch jest rzeczywistością”. Dowiadujemy się stąd, że Bóg jest Duchem i wszystko, co wiąże się z Bogiem, musi być w duchu. Duch prawdy jest Duchem rzeczywistości. Dlatego duchowa rzeczywistość musi być w Duchu Świętym. Duchowa rzeczywistość to coś, co wykracza poza sferę ludzi i rzeczy. Jedynie to, co jest w Duchu Świętym, można nazwać duchową rzeczywistością. Wszelkie duchowe rzeczy mają swój byt w Duchu Świętym. Kiedy jakaś duchowa rzecz oderwie się od Ducha Świętego, staje się martwą literą i formą. Wszystkie duchowe rzeczy muszą być w Duchu Świętym, aby stały się rzeczywiste, żywe i organiczne. Duch Święty wprowadza nas we wszelką rzeczywistość. Dlatego też doświadczenie uzyskane bez prowadzenia Ducha Świętego z pewnością pozbawione jest duchowej rzeczywistości. Wszystko to, co uzyskujemy za pomocą samego słuchu, umysłu bądź uczuć, nie jest duchową rzeczywistością. Jedynie rzeczy, w które wprowadza nas Duch Święty, mają wymiar duchowy. Musimy pamiętać, że Duch Święty jest Sprawcą wszystkiego, co duchowe. Każde dzieło, jakie Bóg dziś czyni, wykonuje przez Ducha Świętego. Tylko to, co wykonuje Duch Święty, jest duchowe i jedynie jest rzeczywistością.

Wszystko, co jest w Duchu Świętym, jest rzeczywistością. Kiedy ktoś dotyka rzeczywistości, dotyka życia. Życia i rzeczywistości nie da się od siebie oderwać. Człowiek, który chce się zatroszczyć o duchowe życie, musi zadbać o duchową rzeczywistość. Ten, kto pozostaje w kontakcie z duchową rzeczywistością w Duchu Świętym, od razu zareaguje na innych, którzy mają z nią kontakt; natychmiast powie „amen”. Również gdy inni, którzy trwają w duchowej rzeczywistości, zetkną się z kimś takim, odpowiedzą „amen”. To właśnie oznacza fragment Psalmu 42,8, mówiący: „Głębia przyzywa głębię”. Możemy powiedzieć, że rzeczywistość przyzywa innych do tego, by jej dotknęli. Posłużymy się kilkoma konkretnymi przykładami, by pokazać, czym jest duchowa rzeczywistość.