Widziałem ostatnio na spotkaniu modlitewnym w Irving trzech młodych mężczyzn. Po wyglądzie ich twarzy zorientowałem się, że są synami pewnego brata. Cała trójka wykazuje silne podobieństwo do swojego ojca, jest jego wyrazem.

Im więcej synów ma dany ojciec, tym więcej ma swego wyrazu. List do Rzymian 8,29 mówi nam, że jednorodzony Syn Boży stał się Pierworodnym między wielu braćmi. Jednorodzony Syn Boży w Ewangelii Jana 1,18 i 3,16 poprzez zmartwychwstanie stał się (Dz 13,33) Synem pierworodnym. Określenie „pierworodny” nasuwa wniosek, że są też inni synowie. Teraz Bóg ma już nie tylko jednego Syna, lecz wielu. Pierworodny Syn Boży, Chrystus, ma miliony braci. Na przestrzeni dwudziestu stuleci wielu odrodziło się i stało się tym samym synami Bożymi. Wszyscy oni są braćmi pierworodnego Syna Bożego (J 20,17; Hbr 2,10-12). Cóż za wspaniałe, niezmierzone synostwo!

W młodości dużo przebywałem z braćmi, którzy bardzo dobrze znali Biblię. Podkreślali oni Boże przeznaczenie, nigdy jednak nie słyszałem, żeby mówili, jaki jest jego cel. Po wielu latach studiowania Biblii zobaczyłem, że jesteśmy przeznaczeni do synostwa. Podświadomie myślałem, że jesteśmy przeznaczeni do zbawienia. Niektórzy mawiali, że naszym przeznaczeniem jest niebo. Ani zbawienie, ani niebo nie są jednak celem Bożego przeznaczenia; jest nim synostwo (Ef 1,5).

Angielski przekład Biblii King James Version (podobnie Biblia Tysiąclecia — przyp. tłum.) tłumaczy to słowo jako „przybranie za synów”, lecz w języku oryginału oznacza ono synostwo. Nie chodzi tu o adopcję dzieci przez ojca, lecz o zrodzenie synów bezpośrednio z ojca. Pragnieniem Bożego serca jest zatem mieć niezmierzoną mnogość synów, którzy Go wyrażają, nie tylko w tym wieku, ale na wieczność.

Boży zamiar — Jego plan

Opierając się na pragnieniu swego serca, Bóg powziął zamiar (Ef 3,11). Boży zamiar został ukształtowany zgodnie z Jego upodobaniem. List do Efezjan 1,9 mówi, że Bóg zamierzył upodobanie. Oznacza to, że zgodnie z tym, czego zapragnął, uczynił plan. Ponieważ Bóg miał takie upodobanie, powziął plan. W Liście do Efezjan 3,11 Paweł raz jeszcze mówi nam, że Bóg wykonał w Chrystusie plan, plan wieków, odwieczny plan, odwieczny zamiar.

Boża ekonomia — porządek Jego zarządzania

Słowo „ekonomia” pochodzi od greckiego oikonomia. Oznacza ono porządek prawny domostwa lub zarządzanie domostwem. W Pierwszym Liście do Tymoteusza 1,4 słowo to użyte jest dla określenia porządku, planu, zarządzania albo inaczej kierowania. W Starym Testamencie w domu faraona zachodziła potrzeba utrzymania porządku, zarządzania domostwem; dlatego Józef został mianowany na stanowisko, aby sprawować takie zarządzanie. Zajmował się on głównie rozdzielaniem obfitości pożywienia między głodujących (Rdz 41,33-41.54-57), a rozdział ten polegał na udzielaniu. Zarządzanie domem faraona było ekonomią przeprowadzaną w celu udzielania ludziom bogactw. W Nowym Testamencie słowa tego używa głównie Paweł. Tego samego słowa jednak używa też Pan Jezus w Ewangelii Łukasza 16,2-4, mówiąc o szafarstwie szafarza. Można uważać Józefa za szafarza faraona, a jego obowiązki za szafarstwo. Służba ta, czyli jego szafarstwo, polegała na rozdzielaniu obfitości pożywienia, które posiadał faraon, w celu nakarmienia głodujących.