Jak Bóg płynie

Musimy teraz zastanowić się, jak Bóg płynie. Biblia pokazuje nam, że Bóg płynie głównie dzięki dwóm krokom, jakie podjął. Po pierwsze, popłynął dzięki temu, iż wcielił się w człowieka. W wieczności zamieszkiwał w niebiosach, w niedostępnej światłości (1 Tm 6,16), lecz pewnego dnia wcielił się w człowieka. Zstąpił na ziemię, by zamieszkać wśród ludzi. W Tym, który się wcielił, było życie i światło.

Wcielenie stanowiło pierwszy krok, jaki Bóg podjął, by wypłynąć. Krok ten jednak sprowadził Go jedynie na ziemię, pomiędzy ludzi. Bóg wciąż nie mógł przedostać się do naszego wnętrza. Dlatego musiał wykonać drugi krok, krok zmartwychwstania. Pierwszym etapem było wcielenie, a drugim — zmartwychwstanie. Aby zmartwychwstać, musiał przejść przez śmierć. Śmierć wprowadziła Go w zmartwychwstanie, które z kolei zakończyło drugi etap Jego przepływu. Dzięki pierwszemu etapowi Bóg wcielił się, by być człowiekiem posiadającym ciało. Za sprawą drugiego etapu przeobraził się, zmienił swą postać, stając się Duchem życia. W zmartwychwstaniu jest On teraz życiodajnym Duchem (1 Kor 15,45b). Obecnie nie tylko może przebywać na tej ziemi pośród istot ludzkich, lecz także jest w stanie wchodzić do wewnątrz nas, swoich wierzących.

Jak radować się Chrystusem jako życiem

Obecnie Chrystus płynie w zmartwychwstaniu, a sposobem, w jaki można Go przyjmować, jest picie Go w duchu poprzez wzywanie Jego imienia: „O, Panie Jezu, o, Panie Jezu!” Im częściej mówicie „Panie Jezu!”, tym więcej z Niego pijecie. Im częściej mówicie „Panie Jezu”, tym bardziej On wpływa w was. Wpływa do naszego wnętrza, przepływa przez nas i wypływa z nas, by nawodnić całą ziemię, ugasić pragnienie wszystkich potrzebujących. W przepływie tym rośnie drzewo życia, co oznacza, że kiedy mamy ten przepływ, posiadamy jednocześnie zasób życia. Drzewo życia rodzi dwanaście owoców i wydaje swój owoc co miesiąc (Obj 22,2). Owoc ten jest zawsze nowy i świeży, dzięki czemu zaspokaja każdą potrzebę.

W Ewangelii Jana 14,6 Pan powiedział nam, że jest życiem. Następnie, w wersetach od 7 do 11 oznajmił nam, że jest jedno z Ojcem. Filip rzekł: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”. Wtedy Pan odparł: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Czyż nie wiesz, że Ja jestem Ojcem? Ja jestem w Ojcu, a Ojciec jest we Mnie. Jestem jedno z Ojcem. Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca”. Później, w wersetach 16-20, Pan powiedział nam, że posłana zostanie jeszcze jedna osoba — Duch Święty. Jako Duch, Chrystus miał przyjść, żeby wejść w uczniów. Wersety 7-11 mówią nam, że Chrystus jest jedno z Ojcem. Wersety 16-20 oznajmiają, że Duch Święty jest rzeczywistością Chrystusa. Chrystus jest dla nas życiem przez to, iż jest ucieleśnieniem Ojca, urzeczywistnionym jako Duch. List do Rzymian 8,2 mówi o Duchu życia, a Pierwszy List do Koryntian 15,45b stwierdza, że Chrystus jako ostatni Adam stał się życiodajnym Duchem.