Poniższy tekst pochodzi z książki pt. Prawowierność kościoła.

Wprowadzenie

Wersety biblijne: Obj 1—3; 22,7.18-19.

Wszystko, co napisał apostoł Jan — zarówno Listy, jak i Ewangelia — zawsze było ostatnie w danej kategorii. Księga Objawienia była oczywiście ostatnią księgą Biblii. Ewangelie Mateusza, Marka i Łukasza przedstawiają postępowanie Pana Jezusa na ziemi, natomiast Ewangelia Jana mówi o Tym, który zstąpił z nieba, Synu Człowieczym, który jest w niebie (3,13). Listy Jana powstały w czasie, gdy gnostycy przekręcali Słowo Boże. Listy te wprowadzają nas do nieba, żebyśmy ujrzeli tam odwieczny Boży fakt. Jan wyprowadza nas ze sfery ludzkiej, abyśmy w pełni przyjęli Syna Bożego. To, co napisał, posiada szczególną cechę: przywodzi nas na powrót do początku. Ewangelia Jana mówi nam, że Chrystus był na początku; Listy Jana mówią o Słowie życia, które było od początku; Księga Objawienia wprowadza nas w wieczność w przyszłości. Ewangelia Jana pokazuje nam Syna Bożego, który był w ciele — przebywał wśród nas, lecz ludzie Go nie rozpoznali, myśląc, że jest tylko Jezusem z Nazaretu; Jan więc pokazał nam, że Jezus, który był w ciele, był również na początku. Jest to ukryty za kulisami fakt. Podobnie Listy Jana przedstawiają, kim jest Jezus. Jego osoba to Syn Boży, Jego urząd to Chrystus. Ludzie jednak nie znali Syna Bożego ani Chrystusa. Dlatego Listy Jana w szczególny sposób poruszały obydwie kwestie, przywodząc nas na powrót do ukrytego za kulisami faktu, do początku. Kiedy Jan pisał Księgę Objawienia, świat znajdował się w stanie olbrzymiego zamętu, a cesarz Rzymu dawał upust swoim szaleństwom. Jan więc wprowadził nas w sytuację, która znajduje się za kulisami przyszłości, aby pokazać nam, jak Bóg zapatruje się na sytuację tego świata. W Księdze Objawienia widzimy jednak nie tylko stan świata, lecz także stan kościoła. W czasach, gdy zewnętrzny wizerunek kościoła jest tak bardzo zamącony, Księga Objawienia pokazuje nam, co Panu naprawdę się podoba, co On potępia i jak wygląda Jego prawdziwa droga dla kościoła. W historii kościół wyglądał rozmaicie, lecz jakiego wyglądu, jakiego stanu, pragnie Pan? To zakulisowe pragnienie ukazuje Jan.

Biblia zawiera dwa cykle liczące po siedem listów. Bóg użył Pawła do napisania pierwszego cyklu: Listu do Rzymian, Pierwszego i Drugiego Listu do Koryntian, Listu do Galacjan, Listu do Efezjan, Listu do Filipian, Listu do Kolosan oraz Pierwszego i Drugiego Listu do Tesaloniczan. Janem posłużył się do napisania drugiego cyklu. Pierwszych siedem listów mówi o kościele w czasach normalnych; drugi cykl traktuje o kościele w czasach nienormalnych. Trzy Ewangelie: Mateusza, Marka i Łukasza dotyczą czegoś normalnego: pomagają ludziom poznać Boga. Natomiast Ewangelia Jana jest Bożą reakcją na brak zrozumienia ze strony człowieka; dlatego o wiele częściej wymienia ona prawdę i łaskę. Listy Jana też były Bożą reakcją na nienormalność ówczesnej sytuacji; dlatego o wiele częściej mówią one o świetle i miłości. W drugim i trzecim rozdziale Księgi Objawienia Bóg rozprawia się z nienormalnym stanem kościołów. Pierwszych siedem Listów Pawła zajmowało się normalnym funkcjonowaniem kościoła. Później kościół utracił swoją normalność, więc Jan w Księdze Objawienia zawarł drugi cykl siedmiu listów. Pierwsze siedem Listów przedstawia prawdę, którą musi znać kościół; drugie siedem listów pokazuje drogę, którą kościół musi obrać. Jeśli ktoś naprawdę chce dzisiaj pójść drogą Pańską, musi przeczytać drugi i trzeci rozdział Księgi Objawienia. Dzisiaj kościół ma problemy, więc Księga Objawienia mówi nam, co powinniśmy uczynić. Jeśli nie szukasz drogi w niej zawartej, to nie wiem, jak możesz być chrześcijaninem.