Jak Bóg zrealizował swój pierwotny cel

Spójrzmy teraz, w jaki sposób Bóg nas zbawia i doprowadza na powrót do swego pierwotnego celu, w którym nas stworzył. Po upadku człowiek potrzebował nie tylko zbawienia od grzechu, lecz także od tego, że jest jedynie człowiekiem. Biblia wyróżnia się tym, że nie tylko mówi, iż grzesznik powinien przestać być grzesznikiem, lecz także, że człowiek powinien przestać być tylko człowiekiem. Alleluja! Nie musimy być grzesznikami i nie musimy być tylko ludźmi. Bóg pragnie, by człowiek żył Jego życiem, żeby móc mówić to, czego inaczej nie mógłby powiedzieć, robić to, czego inaczej nie mógłby zrobić i żyć w taki sposób, w jaki inaczej nie potrafiłby żyć. Dopóki tego nie osiągniemy, będziemy w najlepszym razie tacy jak Adam w ogrodzie Eden; nie będziemy jednak ludźmi według Jego woli ani synami Bożymi. Bóg pragnie umieścić swoje życie w człowieku, żeby człowiek żył Nim i wyrażał Go. Gdy Bóg jest w człowieku, człowiek staje się synem Bożym i spontanicznie jest zdolny prowadzić życie, o jakim mówi Kazanie na Górze.

Potrzeba krwi

Największym problemem człowieka po upadku było to, że zgrzeszył i stał się grzesznikiem. Dlatego właśnie Biblia mówi o potrzebie krwi. Księga Kapłańska 17,11 oznajmia, że w krwi jest życie i że dlatego jest ona potrzebna do przebłagania za grzech. List do Hebrajczyków 9,22 stwierdza: „Bez przelania krwi nie ma odpuszczenia”. Biblia mówi o krwi przeszło czterysta razy. Gdy człowiek grzeszy, musi zostać ukarany; kara ta przychodzi w postaci przelania krwi. Gdy przelana zostaje krew człowieka, jego życie go opuszcza; gdy życie go opuszcza, opuszcza go też dusza; a gdy dusza go opuszcza, człowiek umiera.

Obraz Paschy

Pascha w Starym Testamencie jest obrazem Bożego dzieła odkupienia. O Passze mówi Księga Wyjścia 12,2-13. W dniu Paschy Bóg zgładził grzech człowieka i wyratował go od swego sądu przy pomocy baranka, który zastąpił człowieka. Bóg powiedział dzieciom Izraela, że przyjdzie anioł zniszczenia i zabije pierworodnego w każdym domu, którego odrzwia nie zostały pomazane krwią. Pierworodny przedstawia grzesznika, ponieważ pierwszy człowiek był z ziemi i był ziemski 1 Kor 15,47). W każdym domu w Izraelu zabito baranka i jego krwią pomazano nadproże i odrzwia. Ta krew miała charakter obiektywny; miał ją zobaczyć nie człowiek, lecz Bóg. Gdybyś był w domu, nie widziałbyś krwi; to Bóg miał ją zobaczyć. Bóg powiedział: „Gdy zobaczę krew…” Słowo „zobaczę” jest tu bardzo ważne. Krew Chrystusa nie jest po to, żebyśmy my ją widzieli, lecz Bóg. Nie chodzi o to, jak nią pomażemy nadproże i odrzwia, lecz o to, kim jest Ten, który ją widzi. Grzesznik może powiedzieć Bogu: „Postąp ze mną według tego, jak Ty oceniasz tę krew”. Tego właśnie dokonała dla nas Pascha.