Poselstwa przygotowawcze do Trzeciej Konferencji o Zwycięzcach

(4)

Modlitwa, która współpracuje z Bogiem

Wersety biblijne: Iz 62,6; Ez 36,37; Flm 14.

Zasada Bożego działania

Bóg postępuje, trzymając się pewnych wytycznych i według określonych zasad. Nie czyni niczego pochopnie ani niedbale. Woli nie pracować wcale niż wykonać pracę wbrew Swoim zasadom. Jeśli chcemy otrzymywać Jego błogosławieństwa, musimy spełnić warunki konieczne do tego, by nam błogosławił.

Boga nie ograniczają żadne zasady ani prawa, niemniej jednak lubi On przyjmować dla Swojej pracy zasady, aby zarówno On, jak i ludzie kierowali się ustanowionymi przez Niego zasadami. Boże zasady stanowią Jego wolę.

Bóg nigdy nie działa sam. Zawsze umieszcza Swoje pragnie­nia w sercach Swych dzieci, by one się o nie modliły. Evan Roberts powie­dział, że porządek wszelkiego Bożego działania przedstawia się nastę­pująco:

(1) Bóg ma pragnienie.

(2) Przez Ducha Świętego wkłada On to pragnienie do serc Swoich dzieci.

(3) Dzieci Boże przedstawiają to pragnienie z powrotem Bogu poprzez modlitwy.

(4) Bóg urzeczywistnia to pragnienie.

Wszystko zaczyna się tu od Bożego pragnienia. Przez Ducha Świętego Bóg wkłada to pragnienie do serc Swoich dzieci, aby wiedzia­ły, czego On pragnie. Jego dzieci obracają następnie to pragnienie w modlitwę i zanoszą je z powrotem przed Boga. W wyniku tego On działa, by urzeczywistnić to, co jest zgodne z Jego pragnieniem.

Księga Ezechiela 36,37 mówi: „Tak mówi Pan Bóg: I do tego ­je­szcze to uczynię: dam się uprosić Izraelitom i rozmnożę ich, jak trzodę ludzką”.

(1) Bóg postanowił, aby liczebność domu Izraela wzrosła. To Boża decyzja, którą On wykona. Jest to pierwszy, a także czwarty punkt z wyżej wymienionych.

(2) Mimo to potrzeba, aby dom Izraela Go o to prosił. Chociaż Bóg podjął decyzję o rozmnożeniu liczby Izraelitów, może ­urzeczywistnić to dopiero po tym, jak dzieci Izraela będą zanosiły przed Niego ­prośbę, by to uczynił. Tak wygląda zasada Bożego działania. Bóg posiada tylko własną wolę; On nie pracuje. Musi czekać, aż Jego dzieci Go poproszą, i dopiero wtedy będzie działać. Bóg nie stara się powstrzymać Swego działania. Czeka jednak na Swoje dzieci, by prosiły Go o daną rzecz, zanim On sam zacznie działać. Dobrowolnie poddaje się pod władzę i godzi się na to, by modlitwa Jego dzieci Go ograniczała. Jeśli one się nie modlą, Bóg nie może pracować. Przez ponad dwadzieścia pięć stuleci Bóg nie powiększył liczebności domu Izraela, ponieważ nikt Go o to nie prosił.

Księga Izajasza 62,6 mówi: „Na twoich murach, Jeruzalem, posta­wiłem straże: cały dzień i całą noc nigdy milczeć nie będą. Wy, co przypominacie Jahwe, sami nie miejcie wytchnienia”.

(1) Bóg postanowił, że Jeruzalem będzie przedmiotem chwały na ziemi. Takie jest Boże pragnienie.

(2) W tym celu powołał stróżów, aby wołali do Niego. Powiedział im, aby nie milczeli i nie dawali Mu spokoju. Powinniśmy modlić się bez przerwy i nie zaznawać spokoju, dopóki Bóg nie urzeczywistni tego, co postanowił. Wykonanie się woli Bożej zależy całkowicie od naszej modlitwy.

List do Filemona 14 mówi: „Jednakże postanowiłem nie uczynić niczego bez twojej zgody, aby dobry twój czyn był nie jakby z musu, ale z dobrej woli”.

Paweł reprezentuje Boga, a Filemon reprezentuje nas. Paweł nie czyni niczego, zanim nie dowie się, jakie zdanie ma Filemon. Bóg nie uczyni niczego, zanim nie usłyszy naszego zdania. Jego wola ograniczona jest przez nas.