Apostołowie wybrani przez Pana podczas Jego ziemskiej służby zajmują szczególne miejsce w Piśmie, jak również szczególną pozycję w realizacji Bożego celu, ponieważ byli z Synem Bożym, kiedy żył On w ciele. Nie zostali nazwani po prostu apostołami, ale „dwunastoma apostołami”. Ich miejsce w Słowie Bożym jest szczególne, podobnie jak szczególne jest ich miejsce w Bożym planie . Nasz Pan powiedział Piotrowi, że pewnego dnia „zasiądą na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela” (Łk 22,30). Nasz Apostoł ma Swój tron i Jego dwunastu apostołów także będzie miało swoje trony. Inni apostołowie nie otrzymają tego przywileju. Kiedy Judasz utracił swój urząd i Bóg poprowadził pozostałych jedenastu apostołów, do wybrania jednego, który dopełni ich liczbę, czytamy, że rzucili oni losy i los padł na Macieja, „i został dołączony do dwunastu apostołów” (Rz 1,26). W następnym rozdziale widzimy jak Duch Święty natchnął autora Dziejów Apostolskich, aby napisał: „Wtedy, stanął Piotr z jedenastoma” (Dz 2,14), co pokazuje, że Duch Święty uznał Macieja za jednego z Dwunastu. Widzimy tu, że liczba apostołów była ustalona. Bóg nie chciał więcej niż dwunastu, nie chciał ich też mniej. W Księdze Objawienia widzimy, że pozycja, którą ostatecznie zajmą, będzie także szczególna — „A mur Miasta miał dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka” (Obj 21,14). Nawet w nowym niebie i w nowej ziemi Dwunastu cieszy się szczególnie uprzywilejowanym miejscem, które nie przysługuje żadnym innym pracownikom Bożym.

Apostołowie czasów biblijnych

Pan był apostołem jedynym w swoim rodzaju, dwunastu apostołów również było unikalnymi. Jednakże ani ten jeden Apostoł ani tych dwunastu apostołów nie mogło żyć na ziemi wiecznie. Kiedy nasz Pan odszedł, zostawił Dwunastu, aby kontynuowali Jego dzieło. Kto zaś powinien je kontynuować, kiedy odeszło dwunastu?

Pan odszedł, ale przyszedł Duch. Duch Święty przyszedł, aby nieść całą odpowiedzialność za dzieło Boże na ziemi. Syn pracował dla Ojca. Duch pracuje dla Syna. Syn przyszedł, aby wypełnić wolę Ojca. Duch przyszedł, aby wypełnić wolę Syna. Syn przyszedł, aby uwielbić Ojca. Duch przyszedł uwielbić Syna. Ojciec wyznaczył Chrystusa na Apostoła. Syn będąc na ziemi, ustanowił apostołami Dwunastu. Teraz Syn powrócił do Ojca, a Duch wyznacza na apostołów ludzi na ziemi. Apostołowie ustanowieni przez Ducha Świętego nie mogą dołączyć do grona tych, którzy zostali ustanowieni przez Syna. Niemniej jednak są oni apostołami. Apostołowie, o których czytamy w Liście do Efezjan 4, to z pewnością nie tych pierwszych dwunastu, gdyż tamci zostali wyznaczeni w czasie pobytu Pana na ziemi, natomiast wyznaczenie do apostolstwa tych, o których mowa tutaj odbyło się po wniebowstąpieniu Pana, byli oni bowiem darami Pana Jezusa dla Jego Kościoła po Jego uwielbieniu. Dwunastu apostołów było więc osobistymi naśladowcami Pana Jezusa, a obecni apostołowie są sługami dla budowania Ciała Chrystusa. Musimy odróżniać apostołów, którzy byli świadkami zmartwychwstania Chrystusa (Dz 1,22; 26), od apostołów, którzy są sługami dla budowania Ciała Chrystusa, gdyż Ciało Chrystusa nie istniało przed śmiercią na krzyżu. Nie ma wątpliwości, że po czasach Dwunastu, byli tacy, którzy otrzymali posłannictwo, o którym mowa w Liście do Efezjan, lecz nie są to jednak ci sami, którzy stanowili tę szczególną dwunastkę. Jest więc oczywiste, że Bóg ma innych apostołów oprócz owych pierwszych dwunastu.