Na temat Boga

Bóg jest tylko jeden, lecz trójjedyny, Ojciec, Syn i Duch (Mt 3,16-17; 28,19; 2 Kor 13,13; Ef 2,18; 3,14-17; Obj 1,4-5). W Bóstwie można wyróżnić trzy Osoby, nie są one jednak trzema oddzielnymi Bogami. Biblia mówi nam dokładnie, zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie, że Bóg jest jeden (Pwt 4,35.39; Ps 86,10; 1 Kor 8,4; 1 Tm 2,5).

Wśród chrześcijan byli tacy, którzy wierzyli, że Ojciec jest kimś innym niż Syn, a Duch to jedynie moc. Inni z kolei wierzą, że Trzej w Bóstwie — Ojciec, Syn i Duch — to trzej oddzielni Bogowie. Koncepcje te, wprost rzecz ujmując, są heretyckie. Musimy wierzyć, że zgodnie z boskim objawieniem Świętego Słowa nasz Bóg jest tylko jeden.

Mamy tylko jednego Boga, który jest trójjedyny. Nie potrafimy jednak Go gruntownie zdefiniować, ponieważ nasz umysł jest zbyt ograniczony. W rzeczywistości nie umiemy nawet należycie zdefiniować samych siebie. Wiemy, że mamy ducha, duszę, serce itd., lecz trudno nam te wszystkie organy zdefiniować. Jak więc byśmy byli w stanie precyzyjnie zdefiniować Trójjedynego Boga? Możemy tylko wierzyć w to, co wyraźnie objawia nam Święte Słowo, czyli że Bóg jest jeden, lecz jest On trójjedyny. To drugi element naszej chrześcijańskiej wiary.

Na temat Chrystusa

Chrystus w wieczności był Bogiem (J 1,1) i w czasie stał się człowiekiem (J 1,14). Jego boskość jest całkowita, a człowieczeństwo doskonałe. Jest On więc zarówno Bogiem, jak i człowiekiem (J 20,28; Rz 9,5; J 19,5; 1 Tm 2,5); posiada tak boskość, jak i człowieczeństwo.

Jako człowiek został On namaszczony przez Boga Duchem (Mt 3,16; J 1,32-33; Łk 4,18-19), by wypełnić odwieczny Boży cel. Jest więc Chrystusem, Namaszczonym (Mt 16,16; J 20,31).

Jest On Synem Bożym (J 20,31), który jest obrazem Boga (Kol 1,15), odblaskiem Bożej chwały i odbiciem Jego istoty (Hbr 1,3), istniejącym w postaci Boga i równym Bogu (Flp 2,6; J 5,18); cała pełnia Bóstwa mieszka w Nim cieleśnie (Kol 2,9). Jest On więc samym Bogiem (Hbr 1,8).

Jako Syn Boży przyszedł On w ciele z (gr. para — „z od”) Ojcem (J 6,46) i w imieniu Ojca (J 5,43); dlatego nazwany jest Ojcem (Iz 9,5). Był z Bogiem i był Bogiem w wieczności przeszłej (J 1,1-2), nie tylko współistniejąc, lecz także współzamieszkując przez cały czas z Ojcem (J 14,10a.11a; 17,21). Również gdy był w ciele na ziemi, Ojciec był z Nim (J 16,32). On i Ojciec zatem byli jedno (J 10,30) i Pan działał w imieniu Ojca i wraz z Ojcem (J 10,25; 14,10b), czyniąc wolę Ojca (J 6,38; 5,30), wypowiadając słowo Ojca (J 3,34a; 14,24), szukając chwały Ojca (J 7,18) i wyrażając Ojca (J 14,7-9).

Jako wieczny Bóg jest On Stwórcą wszechrzeczy (Hbr 1,10; J 1,3; Kol 1,16); jako człowiek, który przyszedł w ciele (1 J 4,2), posiadając fizyczną krew i ciało (Hbr 2,14), jest stworzeniem, Pierworodnym wszelkiego stworzenia (Kol 1,15b). Jest On więc zarówno Stworzycielem, jak i stworzeniem.