Poniższy tekst pochodzi z książki pt. Drzewo życia.

Sposób wypełnienia Bożego celu

Wersety biblijne: Rdz 2,7-9; J 1,4; 6,35.57; 4,14.24; 6,63.

Boży cel

Zarówno Boża ekonomia, jak i Boża budowla zależą od drzewa życia. W pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju znajduje się pełny opis Bożego stworzenia. Szóstego dnia Bóg stworzył człowieka na Swój obraz i użyczył mu Swej władzy (Rdz 1,26). Obraz oznacza wyraz. Twój obraz zawiera w sobie coś, co stanowi wyraz ciebie samego. Bóg stworzył człowieka na Swój obraz, aby uczynić człowieka Swoim wyrazem w tym wszechświecie i na tej ziemi. Bóg jest ukryty i niewidzialny, lecz w głębi Jego serca kryje się pragnienie, aby wyrazić siebie poprzez człowieka. Bóg nie stworzył jednocześnie tysiąca ludzi, lecz tylko jednego człowieka. W człowieku tym zawierali się wszyscy jego potomkowie. Bóg stworzył zbiorowego człowieka na Swój obraz, aby wyrazić siebie; dlatego człowiek jest szczególnym obrazem, wyrazem samego Boga.

Dlaczego Bóg użyczył mu również Swojej władzy? Boży cel to wyrazić samego siebie, jednak jego spełnieniu poważnie zaszkodził Boży wróg. Bóg ma we wszechświecie i na ziemi wroga, który rości sobie prawo do tej ziemi; ziemia została Bogu wykradziona. Dlatego musiał On stworzyć człowieka, aby poprzez niego rozprawić się ze Swoim wrogiem. W tym celu właśnie Bóg użyczył człowiekowi Swojej władzy, by człowiek nie był jedynie Jego wyrazem, lecz również Jego przedstawicielem, reprezentującym Go na ziemi jako władza, która rozprawi się z Jego wrogiem.

Bóg udzielił Adamowi władzy, by Adam panował nad ziemią, a zwłaszcza „nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi” (Rdz 1,26). Wynika stąd, że Boży wróg ucieleśniony jest w pełzających stworzeniach. W 3 rozdziale Księgi Rodzaju pojawił się przywódca pełzających stworzeń, czyli wąż, Boży wróg. Wąż w 3 rozdziale Księgi Rodzaju i skorpiony w 10 rozdziale Ewangelii Łukasza, symbolizujące grzeszne i nieczyste duchy, to stworzenia pełzające. Bóg udzielił człowiekowi Swojej władzy, by posiadał on nie tylko moc, lecz także władzę, która by umożliwiała mu rządzenie całą ziemią i czynienie jej sobie poddaną. Oznacza to, że ziemia była zbuntowana i że buntowniczą ziemię należało uczynić poddaną. We wszystkich sześćdziesięciu sześciu księgach Biblii zawsze widać oba te aspekty. Pozytywna strona Bożego celu polega na tym, iż Bóg chce wyrazić siebie poprzez zbiorowego człowieka, a aspekt negatywny — na rozprawieniu się z Jego wrogiem, Szatanem, za pośrednictwem tego zbiorowego człowieka. Na końcu Pisma znajduje się miasto nazwane Nową Jeruzalem (Obj 21,2). Miasto to wyraża Boży obraz (Obj 21,11; 4,3) i sprawuje Jego władzę (22,5; 21,24-26). Wyraża ono i przedstawia samego Boga.