Poniższy tekst pochodzi z książki pt. Podstawowe zasady służby w życiu kościoła.

Służba kapłaństwa

Wersety biblijne: 1 P 2:5, 9; Rz 12:1–2, 4–7.

W życiu chrześcijańskim zawsze mamy do czynienia z dwoma aspektami: życiem i służbą. Jako dzieci Pańskie potrzebujemy odpowiedniego życia duchowego, a także odpowiedniej duchowej służby. Właściwa służba chrześcijańska wiąże się z życiem i odbywa w Ciele. Taką duchową służbę przedstawia Pierwszy List Piotra 2:5, gdy mówi o kapłaństwie: „Wy sami także, jako żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowy dom w święte kapłaństwo, aby składać duchowe ofiary, godne przychylnego przyjęcia przez Boga poprzez Jezusa Chrystusa”.

Święte kapłaństwo, o którym mowa w tym wersecie, to duchowy dom. Dom ten, zbudowany ze świętych, jest świętym kapłaństwem. Dom jest kapłaństwem, a kapłaństwo — domem. To dwa aspekty tego samego: dwa aspekty wzajemnego budowania się świętych. To budowanie się jest Bożym domem, a także Bożym kapłaństwem — nie tylko kapłanami, lecz także kapłaństwem.

Temat królewskiego kapłaństwa podejmuje werset 9: „Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem uzyskanym na własność, abyście rozpowiadali cnoty Tego, który was powołał z ciemności do swego zadziwiającego światła”. To królewskie kapłaństwo jest duchowym domem. Te trzy kwestie są niezwykle istotne: duchowy dom, święte kapłaństwo i królewskie kapłaństwo. Z jednej strony, kapłaństwo jest święte, z drugiej zaś — królewskie.

Paweł porusza sprawę życia chrześcijańskiego i chrześcijańskiej służby w Liście do Rzymian. O służbie mówi w rozdziale dwunastym: „Tak więc nawołuję was, bracia, przez przejawy współczucia Boga, abyście przedstawiali swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, co jest waszą rozsądną służbą. I nie kształtujcie siebie według tego wieku, ale dajcie się przeobrażać przez odnowienie umysłu, abyście sprawdzali, co jest wolą Boga, co jest dobre, miłe i doskonałe” (w. 1–2). Ciała, występujące w liczbie mnogiej, składa się tu jako jedną wyjątkową ofiarę — nie jest to wiele ofiar, lecz jedna ofiara złożona z wielu ciał.

O dobrej, miłej i doskonałej woli Bożej mowa jest dalej w wersetach 4–7: „Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki mają tę samą funkcję, tak my, których jest wielu, jesteśmy jednym Ciałem w Chrystusie, a pojedynczo — członkami siebie nawzajem. Mając zaś dary różniące się według danej nam łaski, czy to proroctwo, prorokujmy proporcjonalnie do wiary; czy służbę, bądźmy wierni w tej służbie; czy ten, kto naucza — w tym nauczaniu”. Wszystkie służby chrześcijańskie sprawuje się w Ciele. Jeśli mamy Ciało i je praktykujemy, jak również wyrażamy oraz prowadzimy życie Ciała, wówczas sprawujemy chrześcijańską służbę.