Grupa siódma — silny, elastyczny, uległy

Silny

Być silnym to być niezachwianym, a nie twardym. Powinniśmy być silni, lecz nie twardzi, czyli winniśmy mieć silną wolę, lecz nie twarde serce. W Pierwszym Liście do Koryntian 16:13 apostoł Paweł mówi: „[…] bądźcie dorosłymi mężczyznami, bądźcie silni”.

Elastyczny

Siła winna iść w parze z elastycznością. W języku chińskim istnieje wyrażenie, które znaczy „temperować siłę elastycznością”. Siła bez elastyczności to twardość, w wyniku której coś niechybnie zostaje zepsute, natomiast elastyczność bez siły to miękkość, która także jest bezużyteczna. Pasek od zegarka jest jednocześnie mocny i elastyczny, przez co można go dowolnie zginać i rozciągać.

Uległy

Być uległym to być posłusznym i ustępliwym. Niektórzy potrafią tylko uczyć innych, by wykonywali polecenia, sami zaś nigdy nie są w stanie nikomu ulec. Powinniśmy zdać sobie sprawę z tego, że najlepiej wydaje polecenia ten, kto najlepiej je przyjmuje. Uległość to pierwiastek boskiego życia. Ci, którzy to życie mają, nie uważają, że uleganie i przyjmowanie poleceń od innych to wstyd, lecz że jest to właściwe.

Na tym, kto wydaje polecenia, spoczywa wielka odpowiedzialność; na tym, kto je przyjmuje — żadna. Jakież to błogosławieństwo słuchać innych i mieć we wszystkim przykrycie!

Grupa ósma — cierpiący, uniżony, ubogi

Cierpiący

Cierpienie czyni niezliczone cuda. Są rzeczy, przez które nie da się przejść bez cierpienia. Im więcej jesteśmy w stanie wycierpieć, tym bardziej jesteśmy użyteczni. Ktoś, kto nie jest gotów cierpieć, nie zdoła dokonać niczego wielkiego. Jak mówi starożytne przysłowie: „Najlepszym z ludzi jest ten, kto wytrwale znosi największe cierpienia”.

Uniżony

Powinniśmy mierzyć wysoko, lecz prowadzić się w sposób cechujący się uniżonością. W Liście do Rzymian 12:16 czytamy, że powinniśmy dawać się prowadzić uniżonym. Możemy pomóc innym wyłącznie z pozycji uniżenia. Bez względu na to, jak wysoce jesteśmy poważani i cenieni, winniśmy stać na pozycji uniżenia. Nie chodzi o to, byśmy udawali, że jesteśmy pokorni, lecz byśmy szczerze z serca wyznali, że nie mamy się czym chlubić.

Pierwszy List Piotra 5:5 oznajmia: „[…] Bóg pysznym stawia opór, lecz pokornym łaskę daje”.