Poniższy tekst pochodzi z książki pt. Charakter.

Grupa pierwsza — autentyczny, dokładny, wymagający wobec siebie

Autentyczny

Przeciwieństwem autentyczności jest fałsz. Ten, kto udaje, nie jest autentyczny. Autentyczność to fundament i podstawa człowieka. Osobie, która nie jest autentyczna, brakuje podstawy i nie można jej powierzyć żadnych wielkich zadań. Autentyczność charakteru to umiejętność poświęcenia się dla innych. Nie wystarczy być zaledwie szczerym; trzeba być autentycznym. Ktoś, kto nie jest autentyczny, z początku może być przychylnie przyjmowany przez innych, ale nie trwa to długo. Z perspektywy czasu to właśnie autentyczność zdobywa serca innych. Aby wzbudzać u innych zaufanie, musimy być autentyczni.

Dokładny

Większość ludzi jest niedbała; mało kto jest prawdziwie dokładny. Człowiek punktualny nie zwleka. Na kimś, kto jest dokładny w tym, co mówi, można polegać, a ten, kto jest precyzyjny w tym, co robi, jest godzien zaufania. Rzadko można spotkać kogoś idealnie dokładnego. Ktoś taki jest niezwykle cenny.

Wymagający wobec siebie

Autentyczność i ścisłość dają dokładność, która z kolei przejawia się w tym, że jesteśmy wymagający wobec siebie. Niedbałość prowadzi do niedokładności; człowiek dokładny jest zawsze wymagający wobec siebie. Sekret czyjejś punktualności kryje się w tym, że jest on wobec siebie wymagający. Możemy być autentyczni i dokładni wyłącznie wówczas, gdy jesteśmy wobec siebie wymagający.

Grupa druga — pilny, szerokiego serca, skrupulatny

Pilny

Mało kto jest pilny; większość ludzi woli odpoczywać niż się trudzić. Gdy ktoś robi się leniwy, niczego nie jest w stanie dokonać. W Liście do Rzymian 12:11 czytamy: „Nie bądźcie leniwi w gorliwości”, a Księga Przysłów 6:6 mówi: „Idź do mrówki, leniwcze, przypatrz się jej drogom i bądź mądry”. Dlaczego lenistwo, obżarstwo i spanie idą ze sobą w parze (Tt 1:12)? Ponieważ każdy, kto jest leniwy, użala się nad sobą i kocha samego siebie, czego naturalną konsekwencją jest to, że lubi jeść i spać. Tymczasem Drugi List do Tesaloniczan 3:10 oznajmia: „[…] jeśli ktoś nie chce pracować, nie powinien też jeść”.

Wszystkie cztery wymienione wyżej cechy wiążą się z surowym traktowaniem samego siebie.