Boża ekonomia (porządek) w Starym Testamencie

W Starym Testamencie widzimy, że Bóg wszystko stworzył. Boże stworzenie wiąże się z Jego wolą. Bóg stworzył wszystko dzięki swej woli (Obj 4,11). Księga Rodzaju 1,26-27 mówi nam, że Bóg stworzył człowieka na swój obraz, aby człowiek wyrażał Go i reprezentował. Pod koniec Księgi Rodzaju Bóg zdobył Jakuba wraz z Józefem; byli oni Jego wyrazem i reprezentowali Go wówczas na ziemi. Jakub był spryciarzem i człowiekiem, który nie przepuścił żadnej okazji. Jednakże po latach Bożego karcenia i przeobrażenia, będąc już w podeszłym wieku, stał się Izraelem, Bożym księciem. Pod koniec Księgi Wyjścia Bóg zdobył ród Izraela, zbudowany w Jego ruchome mieszkanie, przybytek na ziemi, wyrażający Jego chwałę.

W czasach Dawida i Salomona Bóg uzyskał na ziemi dla siebie stałe mieszkanie, świątynię, w której mógł w pełni wyrażać swoją chwałę. Świątynia była wypełniona Bogiem od wewnątrz i wyrażała Go na zewnątrz. Później uległa zniszczeniu z rąk Bożego wroga; jednak przy końcu Starego Testamentu została odbudowana i nadal była Bożym mieszkaniem, służącym wyrażaniu Jego chwały na ziemi. Trwało to aż do czasów Nowego Testamentu.

Boża ekonomia (porządek) w Nowym Testamencie

W Nowym Testamencie przyszedł Pan Jezus. Był On ucieleśnieniem Boga i Bożym przybytkiem na ziemi. Przez Niego Bóg mógł mieszkać na ziemi i wyrażać siebie (J 1,14.18). Pan Jezus prowadził na ziemi ludzkie życie przez trzydzieści trzy i pół roku. Następnie został ukrzyżowany w ciele, po czym powstał z martwych, by stać się życiodajnym Duchem. Po zmartwychwstaniu nakazał uczniom, by nauczali wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (Mt 28,19), czyli żeby wprowadzali wierzących w Trójjedynego Boga i organiczny związek z przetworzonym Bogiem. Dzięki temu Bóg udziela siebie do wnętrza swych wierzących, tworząc z nich kościół. Kościół ten jest Bożym domem, Bożym mieszkaniem i przybytkiem, świątynią Boga; jest wyrazem Bożej pełni, dając Bożemu wrogowi poznać różnorodną mądrość Bożą (Ef 2,21-22; 3,17-19; 1 Tm 3,15-16; Ef 3,10).

Nie osiągnęliśmy jednak jeszcze takiego poziomu. Wielu ludzi nie żyje w duchu i nie otwiera się na Boże udzielanie; przeciwnie, wciąż żyją oni w duszy i sami są dla siebie centrum i panami swego życia. Dlatego musimy pomagać braciom i siostrom, by pozwalali oni, aby pierwiastek Chrystusa codziennie się w nich powiększał. Ostatecznie my wszyscy – odkupieni, odrodzeni i przeobrażeni święci – dzięki temu, że uczestniczyliśmy w bogactwach Jego życia i natury, będziemy przygotowani do tego, by być oblubienicą i partnerką Chrystusa i staniemy się Nową Jeruzalem, ostatecznym zwieńczeniem Chrystusa i kościoła. Nowa Jeruzalem będzie przybytkiem, który służy Bogu za mieszkanie, i świątynią na mieszkanie dla świętych na wieki. Będzie ostatecznym i pełnym wyrazem przetworzonego Trójjedynego Boga, połączonego i zespolonego z odrodzonymi, przeobrażonymi i przesyconymi chwałą trójczęściowymi świętymi (Obj 21,1—22,5). Wówczas wszyscy święci będą podporządkowani Chrystusowi i zapanuje pokój oraz ład.

(Poselstwo wygłoszone przez brata Witnessa Lee w San Francisco, w Stanach Zjednoczonych, 24 sierpnia 1990 r.).

Witness Lee, Ekonomia i udzielanie się Boga, rozdz. 1.

© 2010 Living Stream Ministry