Jeżeli podczas lektury Biblii nie będzie nam towarzyszyło określone nastawienie i będziemy ją studiować wciąż na nowo, wkładając w to serce pełne bojaźni Boga, zobaczymy, że Biblia nie jest ani prosta, ani płytka. Ewangelia Jana 1,1-2 mówi: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga”. Werset 4 oznajmia: „W Nim było życie, a życie było światłością ludzi”. Sformułowania użyte w tych wersetach są bardzo proste, lecz ich znaczenie sięga bardzo głęboko. Pan Jezus powiedział: „Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 8,12). Który władca w tym świecie, który mędrzec czy myśliciel, mógłby tak powiedzieć? Kto potrafi zrozumieć te słowa? Ewangelia Jana w rozdziałach 14—17 podaje pożegnalne słowa, jakie Pan skierował do uczniów, a także Jego modlitwę w noc, kiedy Go wydano. Fragment ten jest jeszcze głębszy i trudniejszy do zrozumienia. Od kilkudziesięciu lat studiuję te cztery rozdziały i po dziś dzień nie mogę powiedzieć, żebym wyczerpał ich treść i zawartą w nich tajemnicę. Po latach studiowania i badań nad Biblią doszedłem do wniosku, że nie jest ona prosta; to księga, w której obecne są trzy poziomy.

Poziom pierwszy – Boża ewangelia i zbawienie

Pierwszy poziom boskiego objawienia w Biblii tworzy Boża ewangelia i zbawienie. Gdy Adam upadł, Bóg ogłosił mu ewangelię w słowach: „Nasienie jej [kobiety]… zmiażdży ci [Szatanowi] głowę” (Rdz 3,15). Po upadku Adam nienawidził węża i bał się go. Bóg obiecał Adamowi, że nasienie kobiety, Chrystus, który narodzi się z dziewicy, zmiażdży głowę węża, Szatana. Gdy nadeszła pełnia czasu, Chrystus przyoblókł się w ciało i krew, aby zniszczyć tego, który miał władzę śmierci, czyli diabła (Hbr 2,14).

Później Bóg ogłosił ewangelię Abrahamowi w słowach: „Będą błogosławione w tobie [twoim nasieniu] wszystkie narody ziemi” (Rdz 12,3b; Ga 3,8). Obietnica, którą Bóg dał Abrahamowi, to ewangelia, którą mu głosił. Bóg ogłosił ewangelię nie tylko patriarchom, lecz również świętym starotestamentowym, mówiąc: „Będziecie z radością czerpać wodę ze zdrojów zbawienia” (Iz 12,3).

W Nowym Testamencie widzimy to samo. Odkupienie, jakiego dokonał Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie, jest nie tylko dla człowieka, który stanowi trzon całego Bożego stworzenia, lecz również dla reszty stworzenia. Dlatego Pan nakazał uczniom iść na cały świat i głosić ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mk 16,15), gdyż nasz Bóg Zbawiciel „pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni” (1 Tm 2,4).

Poziom drugi – Boże błogosławieństwo i pomyślność

Drugi poziom boskiego objawienia w Biblii tworzy Boże błogosławieństwo i pomyślność. Bóg jest Bogiem błogosławieństwa. Ustawicznie błogosławi swój lud. W Starym Testamencie pobłogosławił lud Izraela potrójnym błogosławieństwem. Księga Liczb 6,24-26 mówi: „Niech cię Jahwe błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem”. To potrójne błogosławieństwo Boskiej Trójcy: Ojca, Syna i Ducha. Pierwsze to błogosławieństwo Ojca: Ojciec nas błogosławi i strzeże. Drugie to błogosławieństwo Syna: Pan Jezus rozpromienia nad nami swoje oblicze i jest dla nas łaskawy; jest światłem i łaską dla nas. Trzecie to błogosławieństwo Ducha: Duch zwraca ku nam swoje oblicze i darzy nas pokojem. Duch to Boża obecność z nami; przynosi ze sobą pokój. Błogosławieństwo Boskiej Trójcy nie dotyczy jedynie rzeczy materialnych; odnosi się przede wszystkim do Trójjedynego Boga, który jest dla nas łaskawy, który ukazuje się nam i którego widzimy.