Początek i koniec

Nowy Testament zawiera dwa ważne wersety, które Pan wypowiedział odnośnie do kościoła. Jeden z nich znajduje się na początku Nowego Testamentu w Ewangelii Mateusza, a drugi na końcu — w Księdze Objawienia. Po raz pierwszy Pan użył słowa „kościół” w Ewangelii Mateusza 16:18. W wersecie tym i w jego kontekście (w. 16–17, 19) widzimy trzy rzeczy, które się ze sobą wiążą: Chrystusa, kościół i królestwo. Kiedykolwiek człowiekowi objawiony zostaje Chrystus, natychmiast musi pojawić się w polu widzenia kościół. Kościół może jedynie powstać dzięki poznaniu Chrystusa, i musi powstać dzięki uświadomieniu Go sobie. Gdy Piotr poznał, kim jest Chrystus, Pan Jezus natychmiast powiedział, że zbuduje swój kościół, a bramy Hadesu go nie przezwyciężą.

Zaraz po kościele wymienione zostaje królestwo. Chrystus doprowadza do powstania kościoła, a kościół wprowadza królestwo. Tam, gdzie uświadamia się sobie, kim jest Chrystus, powstaje kościół. Potem kościół sprowadzi na ziemię królestwo, panowanie i władzę Boga. Stąd też kościół jest tak istotny.

Pan jest Alfą i Omegą. Mówi coś w pierwszej księdze Nowego Testamentu na temat kościoła, a później w ostatniej, będącej podsumowaniem całej Biblii; mówi do kościołów o kościele. Księgi Objawienia nie napisano do jednostek, ale do miejscowych kościołów. „Ja jestem Alfa i Omega” (1:8) i „co widzisz, napisz w zwoju i poślij do siedmiu kościołów” (w. 11).

Jeśli pozostajemy na zewnątrz miejscowych kościołów, nie zajmujemy stanowiska pozwalającego nam przyjąć Księgę Objawienia, gdyż nie napisano jej do pojedynczych wierzących. Zaadresowano ją do kościołów miejscowych, choć do wysłuchania jej Pan wezwał pojedynczych wierzących. Musimy znajdować się w miejscowym kościele, a dopiero wówczas będziemy mogli zająć pozycję i stanowisko uprawniające nas do przyjęcia tej księgi i wysłuchania tego, co Pan Duch mówi do swych kościołów.

Pan Jezus nigdy nie zapomina tego, co rozpoczyna. My możemy zapomnieć, ale On nigdy nie zapomina. W pierwszej księdze Nowego Testamentu mówił On o budowaniu kościoła i dokona tego, co rozpoczął. Jest Alfą i Omegą, początkiem i końcem i doprowadzi do końca budowę kościoła.

Na początku Pan mówił o kościele powszechnym, ale praktycznie mówiąc, gdy dochodzi do końca, mówi o kościołach miejscowych. Rozpoczyna od kościoła, a kończy na kościołach. Kościół jest powszechny, a kościoły — miejscowe. Kościoły miejscowe są dla nas bardziej praktyczne niż kościół powszechny. Są spełnieniem kościoła powszechnego. Bóg potrzebuje kościołów miejscowych, by wypełnić swój wieczny zamysł, jakim jest kościół powszechny.

Niech Pan otworzy nam oczy, byśmy ujrzeli ekonomię tajemnicy zgodną z wiecznym Bożym zamysłem, jaki Bóg podjął przed początkiem stworzenia. Musimy ujrzeć kościół zgodnie z wiecznym planem, który w wieczności Bóg zaplanował w Chrystusie.

Witness Lee, Praktyczny wyraz kościoła, rozdz. 1.

© 2020 Living Stream Ministry