Poniższy tekst pochodzi z książki pt. Studium życia Księgi Wyjścia, tom 1.

Słowo wstępne

Boskie objawienie zawarte w Piśmie Świętym ma charakter stopniowy, dynamiczny; rozwija się w kolejnych księgach, a nawet rozdziałach. Sześćdziesiąt sześć ksiąg, z których składa się Biblia, powstało na przestrzeni przeszło tysiąca sześciuset lat. W tak długim okresie Bóg nie przemówił tylko raz, w jednym momencie. Przeciwnie, przemawiał do ludzi stopniowo, raz za razem, przez długi czas.

W Liście do Kolosan 1,25 Paweł powiedział, że stał się sługą zgodnie z Bożą ekonomią, by „dopełnić słowo Boże”. W czasach Pawła Boże objawienie zawarte w Piśmie Świętym nie było jeszcze ukończone. Dlatego istniała potrzeba, by Paweł podjął to brzemię i ustnie oraz na piśmie dopełnił Słowo Boże. To jednak księga napisana przez apostoła Jana, Księga Objawienia, kończy boskie objawienie zawarte w Piśmie Świętym. Ponieważ objawienie to jest kompletne, Bóg ostrzega nas, byśmy niczego do niego nie dodawali ani niczego z niego nie ujmowali (Obj 22,18-19). Skoro zatem stopniowe Boże objawienie zawarte w Piśmie Świętym zostało ukończone, nikomu nie wolno niczego do niego dokładać. Musimy dziś natomiast czytać, studiować, wręcz badać Biblię stopniowo, księga za księgą.

I. Porównanie

Ukończyliśmy studium życia Księgi Rodzaju i teraz przechodzimy do Księgi Wyjścia. Z historycznego punktu widzenia Księga Wyjścia stanowi kontynuację Księgi Rodzaju. Jednak z perspektywy doświadczenia tak nie jest. Gdy bierzemy pod uwagę duchowe doświadczenie, to, co ukazuje Księga Wyjścia, nie jest dalszym ciągiem doświadczenia Abrahama, Izaaka i Jakuba opisanego w Księdze Rodzaju. W studium Księgi Rodzaju podkreślaliśmy, że doświadczenia Abrahama, Izaaka i Jakuba stanowią trzy części doświadczenia pojedynczego człowieka, wierzącego: doświadczenie powołania i życia w społeczności z Bogiem przez wiarę (Abraham), doświadczenie korzystania z dziedzictwa (Izaak) i doświadczenie przeobrażenia (Jakub). Księga Rodzaju ukazuje wyraźny obraz trzech głównych części duchowego doświadczenia wierzącego. Ponieważ Stary Testament przedstawia tak wyrazisty i szczegółowy obraz duchowego doświadczenia, stał się dla mnie bardzo cenny i niezmiernie go za to szanuję.

Duchowe doświadczenie ma nie tylko poszczególne części, lecz także różne strony, różne aspekty. Obraz naszego doświadczenia, ukazany w Księdze Rodzaju, obejmuje tylko jedną stronę, jeden rys. W Księdze Wyjścia widzimy inną stronę, inny rys. Relacja na temat doświadczenia przedstawionego w Księdze Rodzaju jest wspaniała, lecz nie zawiera ona wszystkiego. Jej dopełnienie wymaga innego aspektu, który odnajdujemy właśnie w Księdze Wyjścia.