Bóg do zmiany wieku celowo używa ludzi młodych. Nie posługuje się ludźmi starszymi, ojcami, lecz używa młodszych wiekiem, synów. Gdy na przykład potomkowie Adama ulegli zepsuciu, Bóg nie zatrzymał się w tym zepsutym wieku; przeciwnie, powołał w Ur chaldejskim Abrahama. Nie udał się do jego ojca; zamiast tego, by dokonać zmiany wieku, powołał jego samego (Dz 7:2–4). Wprawdzie Mojżesz zaczął służyć Bogu dopiero w wieku osiemdziesięciu lat, lecz Bóg przygotował go jeszcze w młodości (w. 22–34).

Samuel przedstawia młodych ludzi używanych przez Boga

W Starym Testamencie Samuel stanowi wyraźny przykład tego, że Bóg do zmiany wieku używa ludzi młodych. Przedstawia tych, którzy dokonują zmiany wieku. Urodził się w wieku kapłaństwa. Kapłani zajmowali wówczas ważne stanowisko. Aby zbliżyć się do Boga lub Mu służyć, lud musiał stawić się przed kapłanami. Pierwotnie Bóg postanowił, że służyć Mu będą wszystkie dzieci Izraela (Wj 19:6), ponieważ jednak Izraelici oddali cześć złotemu cielcowi (32:1–6), zawiedli Go i utracili pozycję uprawniającą ich do tej służby. Wskutek tego Bóg wybrał na kapłanów plemię Lewiego (w. 26–29) i ród Aarona, i to oni mieli reprezentować Izraelitów w służbie dla Niego (40:12–15). W czasach Helego kapłaństwo wyświęcone przez Boga zmarniało i podupadło, i przestało już być dla Niego użyteczne (1 Sm 2:12–17, 27–34). W tamtych dniach „słowo Jahwe było rzadkością: wizje nie były rozpowszechnione […] oczy [Helego] zaczynały się przytępiać tak, że już nie mógł widzieć. A lampa Boża jeszcze nie zgasła. Samuel zaś spał w świątyni Jahwe, gdzie stała Boża arka. Jahwe zawołał Samuela” (3:1–4). Mimo że lampa w świątyni Jahwe jeszcze nie zgasła, a Namiot Spotkania wyglądał tak samo, Boża obecność niemal zupełnie go opuściła. Wtedy Bóg powołał Samuela i zamiast do Helego przemówił do niego. Zrezygnował z Helego, a wybrał Samuela i ustanowił go na proroka (w. 19–20). Od młodości Samuel usługiwał Bogu przed kapłanem Helim i uczył się być kapłanem (w. 1). Chociaż w czasach Helego kapłaństwo podupadło i uległo spustoszeniu, to jednak Bóg wzbudził na kapłana Samuela, aby doprowadził on do zmiany podupadłego, spustoszonego wieku. Bóg użył Samuela do namaszczenia Saula i Dawida (10:1; 16:13) i do wprowadzenia godności królewskiej oraz wieku królestwa. Za pośrednictwem Samuela zmienił wiek z takiego, w którym nie mógł nic zrobić, na taki, w którym mógł zrobić wszystko.

Od młodości Samuel nosił lniany efod i usługiwał przed Jahwe (2:18). Współpracował z Bogiem i Bóg go używał; odpowiadał Jego wymogom we wszystkim. W Biblii Samuel jest przykładem młodzieńca, który dokonał zmiany wieku.

W historii kościoła również widzimy przykłady młodych ludzi, którzy dokonywali zmiany wieku. Każde przebudzenie w kościele było dziełem ludzi młodych. Przykładem są reformacja Marcina Lutra i przebudzenie braci morawskich w XVIII wieku. Kiedy Bóg powołał Lutra i hrabiego Zinzendorfa, byli oni młodymi ludźmi. Na początku XIX wieku Bóg wykonał kolejny krok w kierunku odzyskania życia kościoła w Anglii. Tym razem do przeprowadzenia dzieła odzyskania posłużył się gronem ludzi poniżej trzydziestego roku życia. Był to tak zwany ruch braterski. Najbardziej obdarowanym tam był John Nelson Darby. Gdy dołączył on do braci, miał dwadzieścia osiem lat. Kiedy Pan wzbudził Johna Wesleya, był on młodym człowiekiem — miał około dwudziestu pięciu lat. W pierwszych trzydziestu latach XX wieku na południu i północy Chin Bóg wzbudził setki młodych ludzi poniżej dwudziestego piątego roku życia. Młodzi ludzie z pewnością odczuwają, że Bóg pragnie obecnie dokonać zmiany wieku. Jestem przekonany, że Bóg powoła was do tego, abyście zmienili wiek. Boże dzieło zmiany wieku spoczywa w rękach młodzieży.