Ustalony przez Boga porządek nigdy nie może być niewłaściwy. Porządek przedstawia się następująco: „duch wasz, dusza i ciało” (1 Tes 5,23). Nie „dusza, duch i ciało” ani „ciało, dusza i duch”, lecz „duch wasz, dusza i ciało”. Duch jest częścią najszlachetniejszą; wymieniony jest więc jako pierwszy. Ciało jest częścią najmniej szlachetną; wymienione jest więc jako ostatnie. Dusza znajduje się pomiędzy nimi; umieszczona jest więc pomiędzy duchem i ciałem. Ujrzawszy już jasno Boży porządek, możemy zobaczyć Bożą mądrość, gdy człowiek zostaje porównany do świątyni. Widzimy, w jaki sposób Miejsce Najświętsze, miejsce święte i dziedziniec zewnętrzny odpowiadają porządkowi i stopniowi ważności ducha, duszy i ciała.

Praca w świątyni obraca się wokół objawiania się Boga, które dokonuje się w Miejscu Najświętszym. Wszystko, co dzieje się na dziedzińcu zewnętrznym i w miejscu świętym, wypływa z obecności Boga w Miejscu Najświętszym. Przybytek wewnętrzny jest Miejscem Najświętszym w całej świątyni, któremu są podporządkowane wszystkie inne miejsca i od którego są one uzależnione. Wydaje się, iż w Miejscu Najświętszym niewiele jest pracy; jest tam bardzo ciemno. Wszystko odbywa się w miejscu świętym. Wszystkimi pracami na dziedzińcu zewnętrznym kierują kapłani w miejscu świętym. Rzeczywiście, Miejsce Najświętsze jest ciche i spokojne. Jednak wszystkimi czynnościami wykonywanymi w miejscu świętym kieruje natchnienie wypływające z Miejsca Najświętszego.

Nietrudno zrozumieć duchowe znaczenie tego faktu. Dusza jest organem naszej osobowości. Zawiera w sobie umysł, wolę, uczucia itp. Dusza wydaje się panem aktywności całej istoty. Nawet ciało znajduje się pod jej kontrolą. Zanim jednak człowiek upadł, chociaż dusza przejawiała wiele aktywności i uczynków, wszystkie one znajdowały się pod kontrolą ducha. Boży porządek przedstawia się następująco: (1) duch, (2) dusza oraz (3) ciało.

Watchman Nee, Duchowy człowiek, tom 1, rozdz. 1.

© 2002 Living Stream Ministry