Powinniśmy jednak pamiętać, że w tym życiu dusza wyraża w pełny sposób człowieka, podczas gdy w przyszłym życiu i przy zmartwychwstaniu to duch będzie w pełni wyrażał człowieka. Dlatego Biblia powiada: „Sieje się ciało duszewne, wzbudzone jest ciało duchowe” (1 Kor 15,44). Ponieważ jesteśmy teraz połączeni ze zmartwychwstałym Panem, poprzez Niego duch może panować nad całą naszą istotą. Możemy panować nad naszą istotą, ponieważ jesteśmy połączeni nie z pierwszym Adamem, który był duszą żyjącą, ale z ostatnim Adamem, który jest życiodajnym Duchem.

Funkcje ducha, duszy i ciała

Ciało jest „świadomością świata”, dusza jest „świadomością własnego «ja»”, a duch — „świadomością Boga”. W ciele znajduje się pięć organów, które obdarzają człowieka pięcioma zmysłami. Ciało fizyczne umożliwia człowiekowi kontaktowanie się ze światem fizycznym. Z tego powodu nazywamy je „świadomością świata”. Dusza zawiera w sobie część człowieka znaną jako umysł, który sprawia, iż istnienie człowieka jest możliwe. Część, w której zawiera się miłość, rodzi uczucia w stosunku do innych istot ludzkich lub rzeczy. Uczucia rodzą się ze zmysłów. Wszystkie one są częścią samego człowieka; tworzą jego osobowość. Dlatego nazywa się je „samoświadomością”. Duch jest tą częścią, poprzez którą człowiek ma kontakt z Bogiem. W części tej człowiek oddaje Bogu cześć, służy Mu i rozumie swoją więź z Bogiem. Dlatego nazwana jest ona „świadomością Boga”. Tak jak Bóg zamieszkuje ducha, tak nasze „ja” zamieszkuje w duszy, a zmysły — w ciele.

Dusza jest miejscem zetknięcia się; tutaj łączą się duch i ciało. Człowiek porozumiewa się z Duchem Bożym i ze światem duchowym poprzez ducha i otrzymuje oraz wyraża moc i życie w duchowej sferze poprzez ducha. Z zewnętrznym światem zmysłów komunikuje się poprzez ciało; świat i ciało oddziałują na siebie wzajemnie. Dusza znajduje się pomiędzy tymi dwoma światami i należy do nich. Z jednej strony komunikuje się ze sferą duchową poprzez ducha, a z drugiej strony komunikuje się ze światem fizycznym poprzez ciało. Dusza posiada zdolność decydowania o sobie; może podejmować decyzje w związku z rzeczami, które dotyczą jej w jej otoczeniu oraz może je przyjmować lub odrzucać. Niemożliwe jest, aby duch kierował ciałem bezpośrednio; potrzebuje pośrednika. Tym pośrednikiem jest dusza, która powstała, gdy duch zetknął się z ciałem. Dusza znajduje się pomiędzy duchem i ciałem; wiąże je razem w jedno. Duch może panować nad ciałem poprzez duszę i poddać je Bożej władzy. Ciało także może poprzez duszę nakłonić ducha do miłowania świata.

Spośród tych trzech elementów duch połączony jest z Bogiem i stanowi składnik najwyższy. Ciało pozostaje w kontakcie ze światem materialnym i jest elementem najniższym. Pomiędzy nimi znajduje się dusza. Za swą naturę przyjmuje ona naturę dwóch pozostałych składników, wiążąc je w ten sposób ze sobą. Za pośrednictwem duszy te dwie części mogą utrzymywać ze sobą kontakt i współdziałać. Do funkcji duszy należy utrzymywanie właściwego porządku pomiędzy duchem i ciałem, tak aby nie straciły one właściwej relacji pomiędzy sobą. W ten sposób ciało, które jest najniższe, będzie poddawało się duchowi, a duch, który jest najwyższy, będzie mógł panować nad ciałem poprzez duszę. Dusza stanowi w rzeczywistości główny składnik w człowieku. Oczekuje od ducha dostarczania tego, co ten otrzymał od Ducha Świętego, i przekazuje to, co otrzymała, ciału, by i ono mogło mieć udział w doskonałości Ducha Świętego i stało się ciałem duchowym.