„Jahwe Bóg ukształtował człowieka z prochu ziemi”. Mowa tutaj o ciele człowieka. „I tchnął w jego nozdrza tchnienie życia”. Odnosi się to do faktu, że duch człowieka pochodzi od Boga. Człowiek ten wówczas stał się „duszą żyjącą”. Mowa tutaj o duszy człowieka. Gdy duch spowodował, iż ciało ożyło, człowiek stał się duszą żyjącą, żywą osobą obdarzoną świadomością. Człowiek jako całość jest istotą trójczęściową, osobą posiadającą ducha, duszę i ciało. Zgodnie z tym wersetem, człowiek został stworzony z dwóch oddzielnych materiałów — ducha i ciała. Gdy duch wszedł w ciało, powstała dusza. Dusza jest wynikiem połączenia się ducha z ciałem. Ciało było martwe, ale gdy spotkało się z duchem, powstał trzeci składnik ludzkiej istoty, dusza. Bez ducha ciało jest martwe. Gdy przyszedł duch, ciało zostało ożywione. Gdy duch jest w ciele, powstaje coś organicznego. Ten organiczny składnik nazywa się duszą.

Powiedziane jest tutaj, że człowiek stał się „duszą żyjącą”. Oznacza to nie tylko, że dusza powstaje z połączenia się ducha i ciała, ale również że gdy dusza powstaje z połączenia się ducha i ciała, zarówno duch, jak i ciało stają się zinkorporowane, zjednoczone z duszą. Innymi słowy, dusza i ciało zostają w pełni połączone z duchem, a duch i ciało są zespolone z duszą. Zanim Adam zgrzeszył, jego duch i ciało oczywiście nie wchodziły ze sobą codziennie w konflikt, tak jak to się dzieje z nami obecnie. Te trzy składniki jego istoty znajdowały się w pełnej harmonii ze sobą nawzajem. Były połączone ze sobą w jedno. Dusza tworzyła ogniwo łączące, miejsce osobowości człowieka sprawiając, iż człowiek mógł istnieć niezależnie. Dusza jest wynikiem połączenia się ducha i ciała, sumą elementów w człowieku. Gdy duch i ciało człowieka w pełni się połączyły, stał się on duszą żyjącą. Dusza stanowi rezultat połączenia się dwóch rzeczy; jest ona osobowością człowieka. Możemy rozważyć pewien niedoskonały przykład: jeśli wlejemy kroplę atramentu do szklanki wody, atrament i woda zlewają się razem, stając się atramento-wodą. Można powiedzieć, że to atrament; rzeczywiście, jest to atrament. Można też powiedzieć, że to woda, gdyż jest to nadal woda. Atrament i woda połączyły się i utworzyły coś trzeciego — atramento-wodę. (Oczywiście, dusza, która powstaje z połączenia się ducha i ciała, jest elementem niezależnym i nierozpuszczalnym, tak samo jak duch i ciało.) W podobny sposób, duch i ciało były niezależnymi składnikami, lecz gdy się połączyły, to połączenie stało się duszą żyjącą.

Bóg odróżnia człowieka według jego duszy, bowiem w Jego stworzeniu charakterystyczną cechą wyróżniającą człowieka jest jego dusza. Podobnie cechą charakterystyczną wyróżniającą aniołów jest ich duch. Człowiek jest nie tylko ciałem i jest on nie tylko ciałem obdarzonym tchnieniem życia, ale stał się duszą żyjącą. Z tego względu widzimy, jak Bóg w dalszej części Biblii nazywa człowieka „duszą”; nie nazwał go człowiekiem, lecz duszą. Jest tak z powodu, iż człowiek osądzany jest według swojej duszy. Dusza reprezentuje człowieka i wyraża charakterystyczne cechy jego osobowości. Jest organem wolnej woli człowieka, i zarówno duch, jak i ciało są z nią złączone. Posiada ona wolną wolę. Jeśli obierze posłuszeństwo wobec Boga, może uczynić ducha panem wszystkiego, zgodnie z zamiarem Boga. Może jednak również stłumić ducha i uczynić panem tę część, którą zechce. Te trzy rzeczy — duch, dusza i ciało — są jak żarówka elektryczna. W środku żarówki znajduje się elektryczność, drucik żarzenia oraz światło. Ciało jest jak drucik żarzenia, duch jak elektryczność, a dusza — jak światło. Elektryczność jest źródłem światła, a światło — wynikiem elektryczności. Drucik to fizyczny materiał, służący do przewodzenia elektryczności i emitowania światła. Gdy duch i ciało łączą się ze sobą, powstaje dusza. Dusza posiada właściwości powstałe w wyniku połączenia się ducha i ciała; jest ona rezultatem złączenia się dwóch rzeczy. Duch jest siłą, która oddziałuje na duszę i pobudza ją, podczas gdy ciało stanowi środek wyrażania się duszy. Przypomina to elektryczność, która jest źródłem światła, podczas gdy drucik jest środkiem, dzięki któremu światło świeci.