Modlitwa: Panie, wielbimy Cię za Twoją odwieczną ekonomię. Jakże dziękujemy Ci za to, że przyprowadziłeś nas wszystkich do Twojego odzyskiwania. W minionych latach radowaliśmy się Twoim bogatym miłosierdziem i obfitującą łaską. Panie, kochamy Cię i potrzebujemy. Potrzebujemy Cię niezmiernie. Dlatego właśnie tu przyszliśmy. Dziękujemy Ci za Twoje zgromadzenie. Prosimy Cię o coraz więcej miłosierdzia i łaski. Bądź jednym duchem z nami i namaść całe zgromadzenie. Panie, wesprzyj nas. Bądź jedno z nami, gdy będziesz do nas przemawiał. Panie, czy zechcesz mówić w tym, co my będziemy mówili? Ufamy Ci. Dziękujemy Ci, drogi Panie. Amen.

Odwieczna Boża ekonomia

Mam na sercu troskę o to, aby w tym poselstwie mieć z wami społeczność na temat celu scalania się. Cel ten jest bardzo tajemniczy. Aby go poznać, musimy wejrzeć w odwieczną Bożą ekonomię. W wieczności przeszłej nasz Bóg, który porusza się i działa, powziął w sobie dla Chrystusa odwieczną ekonomię (Ef 1,9-10; 3,9-11). W tej ekonomii, inaczej planie albo zarządzaniu, postanowił utworzyć organiczne Ciało, które — posiadając Jego życie — byłoby Jego organizmem i służyłoby Jego powiększeniu i wyrazowi. Aby tego dokonać, Bóg musiał stać się człowiekiem, żeby człowiek mógł stać się Bogiem. Dokonał tego, jednocząc się i zespalając z człowiekiem. Ostatecznie Bóg i człowiek rzeczywiście zjednoczyli się i zespolili ze sobą.

Musimy przyjąć coś niezwykłego z żywego Słowa Bożego. Bóg stał się człowiekiem, aby uczynić człowieka takim samym jak On w życiu i naturze, lecz nie w Bóstwie (1 J 3,2). Stał się człowiekiem i żył na tej ziemi przez trzydzieści trzy i pół roku, przechodząc w ten sposób przez ludzkie życie i doświadczając go po to, by ustanowić wzór Boga-człowieka. Przeżywszy takie życie, następnie poszedł na krzyż, gdzie dokonał wszechzawierającej śmierci, w której zostaliśmy odkupieni (Hbr 9,12). Następnie wkroczył w zmartwychwstanie. W zmartwychwstaniu wprowadził odkupionego człowieka w Boga. Podczas wcielenia wprowadził Boga w człowieka. W zmartwychwstaniu wprowadził stworzonego, upadłego, a następnie odkupionego człowieka w Boga, wywyższając w ten sposób odkupionego człowieka. W zmartwychwstaniu również wprowadził swoje człowieczeństwo w boskość. W ten sposób, jak mówi Biblia, narodził się jako pierworodny Syn Boży (Dz 13,33; Rz 1,4; 8,29). Zmartwychwstanie było dla Niego narodzinami. Przed swoim wcieleniem był On jednorodzonym Synem Bożym, posiadającym boskość, lecz nie mającym człowieczeństwa. W zmartwychwstaniu Jego człowieczeństwo zostało wywyższone do Jego boskości; w swoim człowieczeństwie narodził się On wówczas jako pierworodny Syn Boży. Ten pierworodny Syn Boży posiada zarówno boskość, jak i człowieczeństwo.

Ponadto w zmartwychwstaniu Pan Jezus sprawił, że wszyscy Jego odkupieni zostali zmartwychwzbudzeni razem z Nim. Biblia mówi nam, że wszyscy zostaliśmy z Nim ukrzyżowani i zmartwychwstaliśmy z Nim i w Nim (2 Kor 5,14; Ga 2,20a; Ef 2,6). Zmartwychwstanie było więc jednym wielkim porodem, w którym narodził się pierworodny Syn Boży, a także miliony synów Bożych. Pierwszy List Piotra 1,3 mówi, że wszyscy zostaliśmy odrodzeni w zmartwychwstaniu Chrystusa. Kiedy Chrystus zmartwychwstał wraz ze swoim człowieczeństwem, narodził się jako pierworodny Syn Boży. W tym samym czasie my wszyscy, wybrani przez Boga i odkupieni przez Chrystusa ludzie, narodziliśmy się wraz z Nim w zmartwychwstaniu jako liczni synowie Boży.