Układanie proroctwa zgodnie ze sposobem przedstawionym w czteranstym rozdziale Pierwszego Listu do Koryntian

Poznanie i doświadczenie Boga, Chrystusa i rzeczy duchowych

Układanie proroctwa zgodnie ze sposobem przedstawionym w czternastym rozdziale Pierwszego Listu do Koryntian obejmuje przede wszystkim poznanie i doświadczenie Boga, Chrystusa i rzeczy duchowych. Jeśli mamy prorokować, musimy mieć pewne poznanie i doświadczenie Boga, Chrystusa i rzeczy duchowych.

Dobranie odpowiednich słów, aby wypowiedzieć to, co wiemy i czego doświadczyliśmy z Boga, Chrystusa i rzeczy duchowych

Po drugie, układanie proroctwa obejmuje także dobranie odpowiednich słów, aby wypowiedzieć to, co wiemy i czego doświadczyliśmy z Boga, Chrystusa i rzeczy duchowych. Najpierw potrzebujemy poznania i doświadczenia, a następnie, aby to wypowiedzieć — odpowiednich słów i wyrażeń. Możemy ułożyć sobie krótkie proroctwo, a następnie ćwiczyć wypowiadanie go do samych siebie w domu. Możemy wypowiedzieć je do siebie nawet dziesięć razy. Po kilku próbach, będziemy wiedzieli, co należy w nim poprawić i ulepszyć. Dzięki takiej praktyce nabędziemy umiejętności właściwego wypowiadania się.

Wgląd w sytuację i otoczenie, w jakich się znajdujemy, uzyskany w wyniku boskiego oświecenia

Układanie proroctwa obejmuje także wgląd w sytuację i otoczenie, w jakich się znajdujemy, uzyskany w wyniku boskiego oświecenia. Wielu z nas nie ma jasności co do istoty obecnego zamieszania w Pańskim odzyskiwaniu, a niektórzy wręcz wolą tego nie rozumieć. Ich postawa sprowadza się do tego, że inni powinni rozumieć, co się dzieje, oni zaś powinni tylko radować się Chrystusem. Taka postawa jest niewłaściwa. Kościół jest naszym domem i rodziną. Jeśli w naszym domu, w naszej rodzinie, panuje zamieszanie, nie możemy powiedzieć: „Nie chcę nic na ten temat wiedzieć. Chcę się tylko cieszyć”. Musimy mieć wgląd w to, co się wśród nas dzieje, i w sytuację wszystkich świętych. Jeśli nie widzimy tego nazbyt wyraźnie, musimy się modlić: „Panie, pokaż mi prawdziwą sytuację. Zaświeć na mnie i oświeć mnie. Oświeć mnie w pełni, żebym poznał istotę obecnej sytuacji”. Musimy wiedzieć, co się dzieje w kościele, ale nie po to, by trzymać z jedną grupą świętych przeciwko drugiej, lecz by mieć świadomość prawdziwej sytuacji.

Bieżące natchnienie od zamieszkującego Ducha, który pobudza naszego ducha do tego, by przemawiać

Poznanie i doświadczenie Boga, Chrystusa i rzeczy duchowych, dobranie odpowiednich słów, aby wypowiedzieć to, co wiemy i czego doświadczyliśmy, oraz wyraźne spojrzenie na sytuację i otoczenie, w jakich się znajdujemy, to podstawowe elementy procesu przygotowywania się do przemawiania. Oprócz tego potrzebujemy jeszcze bieżącego natchnienia od zamieszkującego Ducha, który pobudza naszego ducha do tego, by przemawiać. Różnimy się od starotestamentowych proroków. W Starym Testamencie święci nie mieli w sobie zamieszkującego Ducha. Musieli czekać, aż Duch na nich zstąpi, i dopiero wtedy mogli przemawiać dla Pana (2 Krn 15:1; Ez 11:5). Nowy Testament zaś mówi: „Pan niech będzie z twoim duchem” (2 Tm 4:22). Nie potrzebujemy, aby Duch na nas zstępował, ponieważ zawsze mamy Go w swoim ludzkim duchu. Dlatego nie powinniśmy czekać, aż Duch na nas zstąpi; zamiast tego powinniśmy ćwiczyć swego ducha. Gdy będziemy to robili, poruszymy Ducha Świętego, który zamieszkuje naszego ducha, i otrzymamy natchnienie. To nie zamieszkujący Duch porusza nas, lecz my poruszamy Jego. Jeśli będziemy utrzymywali przejrzystą sytuację między sobą a Panem, wyznając Mu swoje porażki, będziemy mieli z Nim bezpośrednią, otwartą społeczność. On jest w naszym duchu, a my — w Nim. Gdy przychodzimy na spotkanie, musimy tylko ćwiczyć swego ducha i mówić: „Panie Jezu, chcę przemawiać”. Wówczas On powstanie, a my będziemy mogli przemawiać zgodnie ze swoim doświadczeniem, słowami, które dobraliśmy, i posiadanym oświeceniem. Jeżeli będziemy tak robili, wówczas na spotkaniu porannym w dzień Pański każdy będzie miał coś do powiedzenia.

Musimy praktykować układanie proroctwa zgodnie ze sposobem ukazanym w czternastym rozdziale Pierwszego Listu do Koryntian. Aby nam w tym pomóc, przygotowaliśmy książkę Święte Słowo na poranne ożywienie. Jeśli będziemy korzystali z jej zawartości i połączymy to z poznaniem i doświadczeniem Boga, Chrystusa i rzeczy duchowych, ze słowami, które dobraliśmy, by wypowiedzieć to, co wiemy i czego doświadczyliśmy, z wglądem w sytuację, w jakiej się znajdujemy, uzyskanym w wyniku boskiego oświecenia, i z bieżącym natchnieniem od zamieszkującego Ducha, otrzymanym dzięki przejrzystej i otwartej społeczności z Panem i ćwiczeniu swego ducha, z łatwością ułożymy proroctwo i wypowiemy je na spotkaniu kościoła.

Witness Lee, Praktyka prorokowania, rozdz. 1.

© 2024 Living Stream Ministry