Wielu ludzi nie tylko ma w sercu miejsce na niegodziwość, ale również odmawia wyznania wielu swoich grzechów. Wierzący często uraża swoich braci. Kiedy zwróci się mu na to uwagę, bez oporów przyznaje, że uraził swojego brata. Następnie dokonuje pewnej zewnętrznej zmiany; zaczyna lepiej tego brata traktować, podaje mu dłoń w cieplejszy sposób i odnosi się do niego z większą serdecz­nością. Bracia i siostry, wszystko, co możemy zrobić, to zmienić naszą postawę, ale Bóg tego nie uznaje. Bóg nie uznaje zmian w naszej postawie. Wiele rzeczy wymaga zadośćuczynienia. Pieniądze trzeba zwrócić. Chociaż wielu ludzi nie ma czasu wysłuchiwać naszych długich zwierzeń, nadal musimy wyznać nasze grzechy.

Jeśli chodzi o wyznawanie grzechów, Biblia nigdzie nie mówi nam, że powinniśmy innym opowiadać nasze grzechy ze wszystkimi szczegółami. Biblia w żadnym miejscu nie nakazuje nam wymieniać grzechy jak w powieści. Pan mówi: „Gdy brat twój zgrzeszy”… (Mt 18,15). Nie ma znaczenia, ile jest tych grzechów. Kiedy brat przycho­dzi do nas i wyznaje: „Bracie, zgrzeszyłem przeciw tobie”, musimy mu przebaczyć. Wiele ukrytych historii nie musi być opowiedzianych. Żadne ucho na ziemi nie zasługuje na to, aby słuchać wszystkich tych historii i żadne ucho na ziemi nie dałoby rady ich wszystkich znieść. Bracia i siostry, ile grzechów pielęgnuje wciąż nasze serce? Ile grzechów zostawiamy w spokoju? Jeśli są jakieś grzechy, musimy je zwyciężyć. Jeśli nie zwyciężymy, nie zdołamy ich pokonać.

Zwycięstwo jest możliwe i konieczne

Bracia i siostry, jeśli znajdujecie u siebie wymienione wcześniej grzechy, z pewnością potrzebujecie zwyciężyć. Nie wiem, ile z tych ośmiu rodzajów grzechów popełniacie. Być może popełniacie tylko jeden lub dwa. Może jest ich więcej. Bóg jednak nie pozwoli, aby wiązał was jeden, dwa czy więcej grzechów. Możecie zauważyć kilka wad u jednego brata, wykryć inne skazy w drugim i odkryć kilka następnych niedociągnięć w jeszcze innym bracie. Ale bracia i siostry, źle jest popełniać tyle błędów. Popełnianie tych błędów nie jest konieczne. Powinniśmy dziękować Panu i chwalić Go, że wszystkie nasze grzechy leżą pod naszymi stopami. Dzięki i chwała Panu. Żaden grzech nie jest tak wielki, że musielibyśmy go popełniać. ­Dzięki i chwała Panu. Żadna pokusa nie jest tak wielka, aby jej nie zwyciężyć.

Życie, które Pan przeznaczył dla nas, jest życiem w nieprzerwanej społeczności z Bogiem. Każdy chrześcijanin może wypełniać wolę Bożą i każdy chrześcijanin może być całkowicie wolny od swych naturalnych upodobań. Każdy chrześcijanin może całkowicie zwy­ciężyć grzech i pokonać swoje usposobienie. Każdy chrześcijanin może wszystko całkowicie poświęcić Bogu i zostać wyzwolony od miłości do grzechu. Dzięki i chwała Panu. To nie idealizacja. To życie, które może stać się rzeczywistością.