Grzechy duchowe

Duchowym grzechem jest pycha. Jest nim zazdrość. Jest nim także niewiara i wytykanie innym ich błędów, jak również brak modlitwy. Wątpienie w Boga i niepoddawanie się Mu również są duchowymi grzechami. Są tacy, którzy zwyciężają w duchowych sprawach, ale więcej jest tych, którzy w tej dziedzinie ponoszą klęskę.

Kiedyś nękała mnie pycha. Każda odmiana pychy jest duchowym grzechem. Wszelka pycha, która przeszkadza wam iść naprzód, jest duchowym grzechem. Dumna osoba nie może znieść tego, że innym powodzi się lepiej. Nie może ścierpieć, że innym lepiej się wiedzie w sprawach tego świata ani że inni lepiej stoją w sprawach duchowych. Jeśli znajdzie się ktoś bardziej od niej duchowy, osoba taka zrobi wszystko, aby wytknąć jego błędy i poniżyć go. Zazdrość jest grzechem zarówno w naszym duchowym życiu, jak i w pracy dla Pana.

Niektórzy mają w sobie przewrotne serce niewiary. Jeśli ich zapytacie, czy wierzą, odpowiedzą, że w Bożym Słowie nie ma ani jednego słowa czy zdania, w które by nie wierzyli. Jeśli jednak zapytacie ich, czy ufają Bożym obietnicom, przyznają wtedy, że nie są do tego zdolni. Skoro tylko spotka ich najdrobniejsze doświadczenie, ogarnia ich panika nie do opisania. Zupełnie nie są w stanie zaufać Bożemu Słowu. Żona Marcina Lutra włożyła kiedyś suknię żałobną i powiedziała mu, że jest tak zrozpaczona, iż wydaje się jej, jakby Bóg umarł.