Niezmienny cel Boga

Bóg chciał mieć człowieka, który będzie panował dla Niego na ziemi, człowiek jednak nie osiągnął Bożego celu. W Księdze Rodzaju 3 miał miejsce upadek i pojawił się grzech; człowiek znalazł się pod mocą Szatana i wydawało się, że wszystko już przepadło. Szatan pozornie zwyciężył, a Bóg — został pokonany. Oprócz fragmentów z Księgi Rodzaju 1 ponadto znajdują się w Biblii jeszcze dwa fragmenty, które dotyczą tego zagadnienia. Są to: Psalm 8 i List do Hebrajczyków 2.

Psalm 8

Psalm 8 pokazuje nam, że Boży cel oraz plan nigdy się nie zmieniły. Po upadku Boża wola i wymaganie wobec człowieka pozostały takie same, bez żadnej odmiany. Jego wola w Księdze Rodzaju 1, z czasu, gdy stworzył człowieka, nadal pozostaje dobra, mimo że człowiek zgrzeszył i upadł. Chociaż Psalm 8 powstał po upadku człowieka, psalmista nadal mógł uwielbiać Boga; jego wzrok nadal skierowany był na Księgę Rodzaju 1. Duch Święty nie zapomniał o Księdze Rodzaju 1; nie zapomniał też o niej Syn ani sam Bóg.

Przyjrzyjmy się treści tego psalmu. Werset 2 mówi: „Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi!” Każdy natchniony przez Ducha Świętego wyrzeknie takie słowa: „Jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi!” Choć niektórzy ludzie zniesławiają i odrzucają imię Pańskie, to jednak psalmista głośno obwieścił: „Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi!” Nie powiedział po prostu: „Wspaniałe jest imię Twoje”. „Wspaniałe” nie ma takiego samego znaczenia co „jak wspaniałe”. „Wspaniałe” oznacza, że ja, psalmista, jestem w stanie opisać tę wspaniałość, podczas gdy „jak wspaniałe” oznacza, że mogę pisać psalmy, lecz brak mi słów, by wyrazić, jak wspaniałe jest imię Pana. Imię Jego nie tylko jest wspaniałe, lecz wspaniałe jest „na całej ziemi”! Użyte tu wyrażenie „na całej ziemi” jest tym samym, które wystąpiło w Księdze Rodzaju 1,26. Jeżeli znamy Boży plan, to ilekroć przeczytamy słowo „człowiek” lub „ziemia”, serce powinno zabić nam mocniej.

Werset 3 kontynuuje: „Z ust dzieci i niemowląt ugruntowałeś moc z powodu nieprzyjaciół swoich, aby poskromić wroga i mściciela”. Dzieci i niemowlęta tutaj odnoszą się do człowieka, a akcent w tym wersecie pada na to, że Bóg posługuje się człowiekiem, aby rozprawić się z wrogiem. Pan Jezus zacytował ten werset w Ewangelii Mateusza 21,16: „Z ust dzieci i niemowląt wydoskonaliłeś sobie po chwałę”. Słowa te oznaczają, że wróg może robić wszystko, co potrafi, niekoniecznie jednak sam Bóg musi się z nim rozprawić; Bóg posłuży się dziećmi i niemowlętami, aby one się z nim rozprawiły. Co mogą zrobić dzieci i niemowlęta? Powiedziane jest tutaj, że „z ust dzieci i niemowląt wydoskonaliłeś sobie pochwałę”. Bóg pragnie zdobyć sobie ludzi, którzy potrafią Go wychwalać; ci, którzy umieją to robić, są w stanie uporać się z wrogiem.

W wersetach od 4 do 9 psalmista mówi: „Gdy oglądam niebo Twoje, dzieło palców Twoich, księżyc i gwiazdy, które Ty ustanowiłeś, czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, lub syn człowieczy, że go nawiedzasz? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i dostojeństwem uwieńczyłeś go. Dałeś mu panowanie nad dziełami rąk Twoich, wszystko złożyłeś pod stopy jego: owce i wszelkie bydło, nadto zwierzęta polne, ptactwo niebieskie i ryby morskie, cokolwiek ciągnie szlakami mórz”. Gdybyśmy to my pisali ten psalm, być może wtrącilibyśmy w tym miejscu: „Jakież to żałosne, że człowiek upadł i zgrzeszył, i wypędzony został z ogrodu Eden! Nigdy już nie będzie mógł tego osiągnąć”. Dzięki Bogu jednak, serce psalmisty wolne było od takich myśli. W Bożych oczach ziemia nadal może zostać odzyskana, pozycja, jaką Bóg dał człowiekowi, nadal istnieje i prawdą pozostaje to, że powierzył On człowiekowi zniszczenie dzieła diabła. Dlatego, począwszy od 4 wersetu, psalmista ponownie opowiada tę samą historię, zupełnie nie zwracając uwagi na 3 rozdział Księgi Rodzaju. To cecha charakterystyczna Psalmu 8. Bożym celem jest, by człowiek panował. Czy człowiek jest tego godzien? Oczywiście, że nie! Skoro jednak Bożym celem dla człowieka jest to, by człowiek panował, to stanowczo powinien on panować.

W wersecie 10 psalmista stwierdza ponownie: „Panie, Władco nasz, jak wspaniałe jest imię Twoje na całej ziemi!” W słowach tych nadal wychwala Boga, jak gdyby nawet nie wiedział o upadku człowieka. Chociaż Adam zgrzeszył i Ewa także zgrzeszyła, to jednak żadne z nich nie zdołało nigdy przekreślić Bożego planu. Człowiek może upaść i zgrzeszyć, nie jest jednak w stanie zniweczyć Bożej woli. Nawet po upadku człowieka Boża wola względem niego pozostała nie zmieniona. Bóg wciąż chce, ażeby człowiek obrócił wniwecz potęgę Szatana. Jakimż niezmiennym Bogiem jest nasz Bóg! Jego droga jest niezachwiana i całkowicie prosta. Musimy zdać sobie sprawę, że Bogu nigdy nie można zadać klęski. Wielu ludzi na tym świecie otrzymuje ciężkie ciosy, lecz nie ma nikogo takiego, jak Bóg, kto byłby codziennie atakowany i nieustannie znieważany. Jego wola mimo to nigdy nie została zniweczona. Jaki Bóg był przed upadkiem człowieka, taki jest i po jego upadku, kiedy grzech przyszedł na świat. Decyzja, jaką niegdyś podjął, pozostaje dziś nadal Jego decyzją. On nigdy się nie zmienił.