Poniższy tekst pochodzi z książki pt. Chwalebny kościół.

Boży plan i Boży odpoczynek

Wersety biblijne: Rdz 1,26-2,3; 2,18-24; Ef 5,22-32; Obj 12; 21,1—22,5.

W podanych czterech fragmentach Pisma mowa jest o czterech kobietach. W Księdze Rodzaju 2 kobieta to Ewa; w Liście do Efezjan 5 — kościół; w Księdze Objawienia 12 — kobieta, którą Jan ujrzał w wizji; w Księdze Objawienia 21 zaś — małżonka Baranka.

Oby Bóg dał nam światło, abyśmy zobaczyli, w jaki sposób te cztery kobiety są powiązane ze sobą oraz z Jego odwiecznym planem. Wtedy będziemy mogli ujrzeć pozycję, jaką zajmuje kościół, a także zadanie, jakie zostało mu powierzone do spełnienia w tym planie, jak również to, w jaki sposób Boży zwycięzcy wypełnią Jego odwieczny cel.

Boży cel w stworzeniu człowieka

Dlaczego Bóg stworzył człowieka? Jaki miał w tym cel?

Na te pytania Bóg udzielił nam odpowiedzi w Księdze Rodzaju 1,26-27. Te dwa wersety mają olbrzymie znaczenie. Objawiają nam one, iż stworzenie człowieka przez Boga było naprawdę czymś nad wyraz szczególnym. Zanim Bóg stworzył człowieka, powiedział: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, według Naszego podobieństwa, i niech panują nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi”(w. 26). Taki plan miał Bóg stwarzając człowieka. „Rzekł Bóg: Uczyńmy…”. Pokazuje to, jakiego człowieka pragnął mieć. Innymi słowy, Bóg projektował „model” człowieka, którego miał stworzyć. Werset 27 objawia stworzenie człowieka przez Boga: „Stworzył więc Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga go stworzył. Stworzył ich jako mężczyznę i kobietę”. Werset 28 stwierdza: „I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi!”

W wersetach tych widzimy człowieka, jakiego pragnął Bóg. Pragnął On mieć człowieka, który by panował i który rządziłby całą ziemią; wtedy Bóg byłby zaspokojony.

Jak Bóg stworzył człowieka? Stworzył go na swój obraz. Bóg pragnął mieć człowieka takiego samego, jak On. To oczywiste zatem, że pozycja człowieka w Bożym stworzeniu jest absolutnie wyjątkowa; pośród wszystkich Bożych stworzeń bowiem tylko człowiek stworzony został na Boży obraz. Człowiek, ku któremu lgnęło serce Boga, różnił się całkowicie od wszystkich pozostałych stworzonych istot; był człowiekiem na Jego obraz.

Spostrzegamy tu rzecz godną uwagi. Werset 26 mówi: „Uczyńmy człowieka na obraz Nasz, według Naszego podobieństwa”; werset 27: „Stworzył więc Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga go stworzył. Stworzył ich jako mężczyznę i kobietę”. W wersecie 26 zaimek „Nasz” występuje w liczbie mnogiej, w wersecie 27 zaś — zaimek „swój” w liczbie pojedynczej. Z gramatycznego punktu widzenia, skoro w wersecie 26 czytamy o naradzie Bóstwa: „Uczyńmy człowieka na obraz Nasz”, to werset 27 powinien brzmieć: „Stworzył więc Bóg człowieka na obraz Ich”. Tymczasem, rzecz dziwna, werset 27 mówi: „Stworzył więc Bóg człowieka na obraz swój”. Jak możemy to wytłumaczyć? Otóż jest tak, ponieważ w Bóstwie tylko Jeden posiada obraz — Syn. Kiedy Bóg zatem zamyślał stworzenie człowieka, czytamy, że człowiek miał zostać uczyniony na „Nasz” obraz (ponieważ Oni — Ojciec, Syn i Duch – są jedno, mowa tu o „Naszym obrazie”); kiedy natomiast w wersecie 27 Bóg był w trakcie stwarzania człowieka, czytamy, że człowiek uczyniony został na „Jego” obraz. „Jego” oznacza Syna. Stwierdzamy zatem, że Adam został stworzony na obraz Pana Jezusa. Adam nie poprzedzał Pana Jezusa; to Pan Jezus poprzedzał Adama. Kiedy zatem Bóg stworzył Adama, stworzył go na obraz Pana Jezusa.