Poniższy tekst pochodzi z książki pt. Najważniejsze objawienie życia w Piśmie.

Życie ukazane w Księdze Rodzaju 1

Wersety biblijne: Rdz 1,1-31.

Ziemia staje się bezładem i pustkowiem

Pierwszy rozdział Księgi Rodzaju w ścisłym sensie nie jest zapisem stworzenia. To niewłaściwe wyobrażenie. Rozdział ten jest zapisem życia. Kiedy byłem młody, uczono mnie, że werset 1 stanowi temat całego rozdziału. Tymczasem werset 2 rozpoczyna się od spójnika „zaś”. Spójnik ten dowodzi, iż werset 1 nie jest tematem, lecz jedynie początkiem relacji. Werset 1 mówi: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”. Werset 2 kontynuuje: „Ziemia zaś stała się bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży wysiadywał nad powierzchnią wód” (hebr.). Hebrajskie słowo „stała się” jest tym samym słowem, które wystąpiło w wersecie 1,26, gdzie mowa o tym, iż żona Lota stała się słupem soli. Żona Lota była kobietą, lecz stała się czymś innym. Ziemia była pierwotnie stworzona przez Boga w dobrej postaci, lecz została pozbawiona postaci; stała się bezładem i pustkowiem. Księga Izajasza 45,18 mówi, że Bóg nie stworzył ziemi „na próżno”. Hebrajskie słowo „na próżno” jest tym samym słowem, co „bezład” w Księdze Rodzaju 1,2. Bóg nie stworzył ziemi bezładem, lecz stała się ona bezładem. Był to wynik buntu Szatana, opisanego w Księdze Izajasza 14 (ww. 9-14) i Księdze Ezechiela 28 (ww. 12-18). Z powodu buntu Szatana Bóg osądził cały wszechświat i w rezultacie tego sądu ziemia stała się bezładem i pustkowiem.

W Księdze Rodzaju 1,2 występują cztery słowa, które opisują spustoszenie ziemi w konsekwencji Bożego sądu: bezład, pustkowie, ciemność i bezmiar wód. Ziemia stała się bezładem i pustkowiem, a ciemność panowała nad powierzchnią bezmiaru wód. Na powierzchni ziemi spoczywał bezmiar wód, a na jego powierzchni panowała ciemność. Mówi to nam, że nie było życia, a jedynie śmierć. Ziemia, która staje się bezładem i pustkowiem oraz ciemność na powierzchni bezmiaru wód to obraz śmierci.

Wysiadujący Duch

Ukazawszy w tle śmierć, Pismo kontynuuje: „A Duch Boży wysiadywał nad powierzchnią wód”. Słowo „wysiadywać” jest tym samym słowem, co „trzepotać skrzydłami” w Księdze Powtórzonego Prawa 32,11. Werset ten mówi, że Bóg jest jak orzeł, który rozpościera skrzydła i trzepocze nad swoimi młodymi. Duch Boży wysiadywał, rozpościerał Swe skrzydła nad sytuacją śmierci, aby doprowadzić do powstania życia. Wysiadywanie jaj przez samicę ptaka służy zrodzeniu czegoś żywego. W Biblii po raz pierwszy mówi się o Duchu Bożym jako o Duchu wysiadującym. Ukazanie Go jako Ducha wysiadującego oznacza, że Księga Rodzaju 1 nie jest jedynie relacją na temat Bożego stworzenia, lecz zapisem życia. Duch Boży wysiadywał nad wodami śmierci, by zrodzić życie.