Poniższy tekst pochodzi z książki pt. Modlitewna posługa kościoła.

Modlitewna posługa kościoła

„Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie posłucha, donieś kościołowi! A jeśli nawet kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik! Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,15-20). Tych kilka wersetów można podzielić na dwie części. Wersety 15-17 stanowią jedną część, a wersety 18-20 drugą. Jeśli przeczytamy je uważnie, odnajdziemy związek między nimi. Wersety 15-17 omawiają jedną, konkretną, szczególną rzecz, natomiast wersety 18-20 dotyczą ogólnej zasady. Wersety 15-17 mówią o jednym, konkretnym przypadku, którym należy się zająć, natomiast wersety 18-20 dotyczą zasady ogólnej, którą powinniśmy z gorliwością przyjąć. Chociaż przypadek w wersetach 15-17 wymieniony jest jako pierwszy, natomiast zasada w wersetach 18-20 jako druga, słowa w wersetach 18-20 są ważniejsze niż słowa w wersetach 15-17. Innymi słowy, pierwsza część omawia konkretny przypadek, podczas gdy druga dotyczy ogólnej, bardzo ważnej zasady. Sposób rozwiązania sytuacji przedstawionej w pierwszej części opiera się na zasadzie przedstawionej w części drugiej. Druga część stanowi fundament, podczas gdy pierwsza zajmuje się jedynie pewną sprawą opartą na tym fundamencie. W wersetach 15-17 Pan Jezus mówi nam, co należy zrobić, kiedy jeden brat zgrzeszy przeciw drugiemu. Pierwszą rzeczą, jaką należy uczynić, to napomnieć grzeszącego brata. Jeśli ów brat nie posłucha, wówczas brat, przeciwko któremu zgrzeszył, powinien przyprowadzić ze sobą jeszcze jednego lub dwóch braci, aby go napomnieć. Jeśli ów brat i tym razem nie posłucha, wówczas należy powiedzieć o tym kościołowi. Jeśli nie będzie chciał posłuchać kościoła, wtedy należy go traktować jako poganina i celnika. Po przedstawieniu tego przypadku Pan Jezus powiedział: „Zaprawdę, powiadam wam…” Miał on na myśli to, że człowiek powinien w ten sposób postępować, ponieważ dotyczy to bardzo istotnych spraw i bardzo ważnej zasady. Na tej podstawie możemy powiedzieć, że wersety 18-20 stanowią fundament wersetów 15-17.

Nie omawiamy przypadku w wersetach 15-17, ale na jego podstawie staramy się zastanowić nad zasadą ogólną. Musimy zobaczyć, że w ten sposób powinniśmy podchodzić nie tylko do problemu przewinień jakiegoś brata wobec nas, ale także do tysiąca innych spraw. Teraz zastanowimy się, czego Bóg pragnie nas nauczyć w drugiej części.