Przyjmując Biblię za kompletne i jedyne boskie objawienie, wierzymy, że Bóg jest odwiecznie jeden i że jest również odwiecznie Ojcem, Synem i Duchem. Ci trzej są różni, lecz nie oddzieleni. Twierdzimy, że Chrystus jest zarówno w pełni Bogiem, jak i doskonałym człowiekiem. Nie porzucając swojej boskości, począł się On w łonie ludzkiej dziewicy, prowadził na ziemi prawdziwe ludzkie życie i umarł zastępczą i wszechzawierającą śmiercią na krzyżu. Po trzech dniach cieleśnie zmartwychwstał i wstąpił do niebios. Obecnie przebywa w chwale, będąc w pełni Bogiem, lecz nie przestając być w pełni człowiekiem. Oczekujemy Jego rychłego powrotu i nastania królestwa Bożego, dzięki któremu będzie On królował nad ziemią w tysiącletnim królestwie i na wieczność. Wyznajemy, że trzecia osoba Trójcy, Duch, jest równy Bogu. Wszystko, co Ojciec ma i czym jest, wyraża się za pośrednictwem Syna, wszystko zaś, co ma Syn i czym jest, urzeczywistnia się jako Duch. Wierzymy także, że ludzkość potrzebuje Bożego zbawienia. Choć zupełnie nie mogliśmy wypełnić trudnych żądań Bożej sprawiedliwości, świętości i chwały, Chrystus wypełnił wszystkie wymagania poprzez swoją śmierć na krzyżu. Z powodu śmierci Chrystusa Bóg przebaczył nam grzechy, usprawiedliwił nas, czyniąc Chrystusa naszą sprawiedliwością, i pojednał nas ze sobą. W oparciu o Chrystusowe odkupienie Bóg odradza odkupionych ludzi przy pomocy swego Ducha w celu zwieńczenia swego zbawienia, aby ludzie ci stali się Jego dziećmi. Teraz, posiadając Boże życie i naturę, wierzący radują się w tym wieku codziennym zbawieniem w Jego Ciele i wiecznym zbawieniem w nadchodzącym wieku oraz w wieczności. W wieczności będziemy mieszkać wraz z Bogiem w Nowej Jerozolimie — zwieńczeniu Bożego zbawienia Jego wybranych.
Wybrane audycje radiowe
-
17 | Przeobrażenie w przepływie życia, które służy budowaniu (2) | Rdz 2,10-20 -
27 | Boża odpowiedź na pierwszy upadek człowieka (2) | Rdz 3,16-24 -
55 | Nasienie i ziemia (1) | Rdz 15,1-18 -
108 | Przejaw dojrzałości (1) | Rdz 45–48 -
118 | Przejaw dojrzałości (6) | Rdz 49,22-27